مدل شناختی-هیجانی اهمال کاری تحصیلی دانشجویان: ذهن آگاهی و ادراک زمان

زمینه و هدف : اهمال کاری تحصیلی تمایلی غیرمنطقی در به تاخیر انداختن انجام تکالیف تحصیلی است و شیوع آن بسیار گسترده است. ازاین رو، پژوهش حاضر باهدف آزمون مدل شناختی-هیجانی اهمال کاری تحصیلی با توجه به نقش ذهن آگاهی و ادراک زمان و میانجیگری خودکارآمدی، اضطراب امتحان و کمال گرایی انجام شده است. مواد و روش ها : پژوهش حاضر از نوع همبستگی است و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی بود که ازاین بین 200 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اهمال کاری تحصیلی دانشجویان (procrastination assessment scale for students یا pass)، مقیاس اضطراب امتحان (test anxiety scale یا tas)، مقیاس خودکارآمدی (selfefficacy scale یا ses)، مقیاس چندبعدی کمال گرایی (multidimensional perfectionism scale یا mps) و پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی (five facet mindfulness questionnaire یا ffmq) استفاده شد. به منظور آزمون روابط ساختاری در مدل مفروض، از روش مدل یابی معادلات ساختاری (structural equation modeling یا sem) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل اصلاح شده با cfi=0.90 و rmse=0.058 مورد تائید است. رابطه بین اهمال کاری تحصیلی و ذهن آگاهی منفی و معنادار است (0.001>p). تفاوت مدل اصلاح شده با مدل مفهومی به طور کلی در تاثیر غیرمستقیم اضطراب امتحان از طریق کاهش خودکارآمدی بر اهمال کاری تحصیلی و همچنین اثر تخمین زمان بر ذهن آگاهی است. نتیجه گیری: ذهن آگاهی می تواند به واسطه خودکارآمدی و اضطراب امتحان موجب کاهش اهمال کاری تحصیلی شود. درمجموع، نتایج مطالعه حاضر همسو با مجموعه تلاش های مفهومی در قلمرو مطالعاتی اهمال کاری تحصیلی است.