اثر تمرینات استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر علائم رفتاری رت‌های نر مبتلا به اختلال کم‌توجهی بیش فعالی

زمینه و هدف: امروزه در درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی (attention deficit hyperactivity disorder یا adhd) از داروها با دوزهای متفاوتی استفاده می شود. اخیراً درمان های غیر دارویی مانند فعالیت بدنی نیز مدنظر قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر علائم رفتاری رت های نر مبتلا به adhd بود.مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع تجربی بود. آزمودنی ها در ابتدا شامل 40 سر موش صحرایی نژاد wistar با دامنه سنی 4 تا 6 هفته بودند که به دو گروه کنترل 7 سر و گروه تزریق l-name 33 سر به طور تصادفی ساده تقسیم شدند. گروه تزریق l-name در سن 8 تا 12 هفتگی (میانگین و انحراف استاندارد وزنی 8.379±181.70 گرم) به یک گروه پنج تایی نمونه برداری خونی و 4 گروه هفت تایی شامل گروه adhd، گروه adhd + تمرین استقامتی، گروه adhd + مصرف متیل فنیدیت، گروه adhd + تمرین استقامتی+ مصرف متیل فنیدیت تقسیم شدند. از آزمون open field جهت تشخیص بیش فعالی و از تردمیل 5 بانده جهت تمرینات استقامتی استفاده شد. 10 میلی گرم lname به مدت 8 هفته و 6 روز در هفته به ازای وزن هر رت به صورت زیر صفاقی جهت ابتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی رت ها تزریق شد. آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ace) و نیتریت اکساید (no) جهت تشخیص پرفشارخونی رت ها بعد از تزریق lname مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. موش های صحرایی 30 دقیقه در هر روز (5 روز در هفته)، برای مدت 28 روز به تمرین دویدن پرداختند. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تعداد ایستادن های گروه کنترل نسبت به تمامی گروه ها بیشتر و تعداد مربع های طی شده کمتر بود (p≤0.001). تعداد مربع های طی شده گروه adhd نسبت به تمامی گروه ها بیشتر و تعداد ایستادن ها کمتر بود (p≤0.001). بین تعداد مربع های طی شده و تعداد ایستادن ها گروه+ adhd تمرینات استقامتی با گروه adhd +مصرف متیل فنیدیت و همچنین گروه + adhd مصرف متیل فنیدیت + تمرینات استقامتی تفاوت معنی داری وجود نداشت (p≥0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر علائم رفتاری الگوی حیوانی مبتلا به adhd تاثیر داشته و می توان توصیه نمود که از فعالیت های بدنی به عنوان روش موثری جهت جایگزینی مصرف متیل فنیدیت استفاده نمود.

The Effects of Endurance Training along with Methylphenidate Consumption on Behavioral Symptoms in Male Rats with Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Aim and Background: Today different doses of drugs are used in the treatment of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Nonmedical treatments such as physical activity have recently been considered. The purpose of this study was to investigate the effects of endurance training along with methylphenidate consumption on Behavioral symptoms in male rats with ADHD.Methods and Materials: A laboratory research method was used. The subjects were 40 Wistar rats (mean and standard deviation of 181.78 ± 8.39 g) and aged 812 weeks. A 5member group (mean and standard deviation of 182.6 ± 51.6 g) were randomly selected for sampling and blood sampling, and 35 rats (mean and standard deviation of 181.66 ± 8.09 g) to 5 Group 7 (control group and 4 groups of attention deficit hyperactivity disorder: methylphenidate use, endurance training, methylphenidate use and endurance training, without methylphenidate and no endurance training). 10 mg LNAME for 8 weeks and 6 days per week for each rat was injected sub peritoneally for the attention deficithyperactivity disorder in rats. Angiotensin converting enzyme (ACE) and nitrite oxide (NO) were used to detect hypertension in rats after LNAME injection. The open field test for overactive detection, and 5band treadmill for endurance training of rats were used. The balance test was taken before and after 4 weeks of training. The drug group received 2 mg of methylphenidate daily per kg of body weight orally. The rats ran for 28 days each day (5 days a week) for 28 days. The practice load for training groups included running at speeds of 2 to 8 m / min for 30 minutes. Descriptive statistics were used to determine mean, mean, standard deviation, drawing tables and charts. For normalization of the distribution of dependent variables from the KolmogorovSmirnov and oneway variance for intragroup variation.Findings: The results showed that the number of stands in the control group was higher than in all other groups and the number of traveled squares was less (p<0.001). The number of stands in the ADHD group was lower than in all other groups and the number of traveled squares was higher (p<0.001). There was no significant difference between the number of stands and the number of traveled squares in the ADHD group + Endurance exercises with ADHD + methylphenidate and also the ADHD group + methylphenidate + endurance training (p<0.001).Conclusions: It seems that endurance training and methylphenidate consumption affect the behavioral patterns of the animal model of ADHD and it can be recommended that physical activity be used as an effective method to replace the use of methylphenidate.