تاثیر آموزش جلوه‌های چهره‌ای هیجان‌های بنیادی بر تشخیص هیجان‌های بنیادی در کودکان درخود مانده با کارکرد بالا

زمینه و هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش جلوه‌های چهره‌ای هیجان‌های بنیادی بر تشخیص هیجان‌های بنیادی در کودکان در خود مانده با کارکرد بالا صورت گرفته است.مواد و روشها: در این پژوهش از روش شبه آزمایشی و طرح تک آزمودنی ab بهره گرفته شده است. جامعه مورد پژوهش شامل کلیه کودکان درخودمانده 5 تا 8 ساله با کارکرد بالای شهر تهران در سال 91 بود که پنج کودک از میان آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس ملاک‌های تشخیصی چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انتخاب شدند. آموزش جلوه‌های چهره‌ای 3 روز در هفته و به مدت 12 جلسه 20 دقیقه‌ای برای هر کودک به صورت انفرادی انجام شد .برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی شامل نمودارها استفاده گردید.یافته‌ها: نتایج حاصل از مقایسه تعداد پاسخ‌های صحیح شرکت‌کنندگان در مرحله خط پایه و آزمون پایانی حاکی از بهبود عملکرد آنان در شناسایی هیجان‌های بنیادی است چنان که در آزمون پایانی تعداد پاسخ‌های صحیح شرکت‌کنندگان در بیشتر موارد به حداکثر رسید.نتیجه‌گیری: آموزش‌ها توانستند پاسخ‌های صحیح شرکت‌کنندگان را در بازشناسی هیجان‌ها به ویژه هیجان‌های شادی، غم و خشم افزایش دهند. تعداد پاسخ‌های صحیح به ویژه از ناحیه دهان به حداکثر رسیدند بنابراین با توجه به اثر بخشی نسبی آموزش، پیشنهاد می‌شود که آموزش هیجان‌ها به عنوان بخشی از برنامه کار با کودکان درخود مانده درآید.

The study on training of facial expression of basic emotions on recognition of basic emotions in high function autistic children

Abstract Aim and Background: The current research was evaluated the effectiveness of basic facial emotional expression’s training on recognition of basic emotions in high function autistic children. Methods and Materials: The method was quasiexperimental and used pretest and posttest design. The target samples were five 58 high functioning autistic children who were selected from a clinic of autistic children according to DSMIVTR criterions. The training included 3 times a week, twelve 20 minutes sessions that trained six basic emotional expressions. Findings: The results show improvement in performance of participants in recognizing basic emotions. Conclusions: The training improved participant’s recognition of emotions especially emotions of happiness, sadness and anger but not about hate and fear. Thus it is recommended to use emotion’s training as a part of autistic children’s program.