خطاهای گزارش‌نویسی در پرستاران بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در سال 1393

زمینه و هدف :گزارش پرستاری یکی از اسناد مهم پرونده بیماران بوده و بهترین مدرکی است که می تواند فعالیت های 24 ساعته پرستاران را بصورت کامل و روشن بیان نماید. از این رو وجود خطا و اشکال در نگارش آن می تواند تبعاتی برای پرستار بدنبال داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خطاهای گزارش نویسی در پرستاران انجام شد.روش بررسی: تحقیق حاضر مطالعه توصیفی تحلیلی است که جامعه آماری آن شامل کلیه پرستاران (161 نفر) شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در سال 1393 بودند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسش نامه ی محقق ساخته بود که توسط آن مشخصات جمعیت شناختی و خطاهای گزارش نویسی پرستاران در قالب 19 سوال بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و شاخص های مرکزی و پراکندگی و همچنین آزمون های استنباطی ttest و anova با نرم افزارspss نسخه 16 انجام شد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، 71/85 درصد پرستاران خطای گزارش نویسی داشتند که بیشترین خطا مربوط به نوشتن گزارش نویسی خیلی طولانی با 247 مورد (02/21%) بوده است. میانگین خطای گزارش نویسی برای هر پرستار در یک ماه 22/1 مورد بوده و همچنین بین خطاها و جنس و سابقه کار پرستاران ارتباط معنی داری وجود داشته است .نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد گزارش های پرستاری دارای وضعیت مناسبی نیستند. به نظر می رسد ایجاد زیرساخت های قانونی و فرهنگی برای گزارش دهی خطاها، تدوین برنامه های آموزشی و پایش مداوم در ارتقای کیفیت گزارش نویسی پرستاران ضروری است.