تاثیر برنامه‌ی خودمدیریتی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه

زمینه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که منجر به کاهش استقلال و عملکرد بیماران می گردد و این امر سیستم های مراقبتی را با چالش های مهمی مواجهه ساخته است. لذا، مطالعه ی حاضر در راستای یافتن روشی موثر در بهبود وضعیت این بیماران، با هدف تعیین تاثیر برنامه ی خودمدیریتی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه انجام شده است.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کور نشده، 50 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با درجه ی متوسط و شدید بیماری که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند به طور تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. گروه کنترل تحت مراقبت معمول بودند و گروه مداخله علاوه بر مراقبت معمول، برنامه ی آموزشی خودمدیریتی را دریافت کردند. بیماران در ابتدا و پایان 3 ماه، با استفاده از پرسشنامه ی اختصاصی خودکارآمدی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون های آماری تی زوج، مستقل و کای اسکور در نرم افزار spss جهت آنالیز داده ها استفاده شد.یافته ها: در شروع مطالعه بین گروه کنترل و مداخله از نظر میانگین نمره ی خودکارآمدی، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (73/0p=)، در حالی که در پایان 3 ماه اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (05/0> p ). به علاوه، مقایسه ی میانگین تغییرات نمرات خودکارآمدی (ابتدا و پایان 3 ماه) در دو گروه نیز اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان داد (05/0>p ).نتیجه گیری کلی: با توجه به اثر بخش بودن برنامه های آموزشی خودمدیریتی کوتاه مدت بر ارتقا سطح خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه، افزودن این برنامه به برنامه های آموزشی معمول بیماران پیشنهاد می گردد.