بررسی انگ درک‌شده در کودکان دارای بدشکلی ناشی از سوختگی مراجعه‌کننده به مراکز ترمیمی شهر تهران

زمینه و هدف تجربه انگ در کودکان دارای بدشکلی‌های اکتسابی حاصل از سوختگی می‌تواند تاثیرات ماندگاری بر سلامت روان کودک برجای گذارد و موضوعی مهم در رشد و تکامل کودک به شمار می‌رود. این تحقیق با هدف تعیین انگ درک‌شده در کودکان دارای بدشکلی ناشی از سوختگی مراجعه‌کننده به مراکز ترمیمی شهر تهران انجام شد. روش بررسی در این مطالعه مقطعی 190 کودک 8 تا 18 سال با سابقه سوختگی دارای بدشکلی یا اسکارهای ظاهری شرکت کردند. نمونه‌گیری به‌صورت دردسترس انجام شد و پژوهشگر باتوجه‌به معیارهای ورود از شرکت‌کنندگان برای حضور در مطالعه دعوت کرد. نمونه‌گیری از مهر سال 1400 الی مهر سال 1401 ادامه داشت. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه انگ درک‌شده استفاده شد. این پرسش‌نامه شامل 21 بیانیه در طیف لیکرت 5 بخشی است. پرسش‌نامه در اختیار مادر و کودک قرار داده شد و از آن‌ها خواسته شد با خواندن جمله، پاسخ صحیح را علامت‌گذاری کنند. کسب نمره بالاتر نشان‌دهنده رفتارهای انگ‌آمیز درک‌شده بیشتر بود. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss نسخه 21 با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس انجام شد. یافته‌ها مطابق نتایج میانگین و انحراف‌معیار انگ درک‌شده در کودکان شرکت‌کننده 0/562±2/199 بود. رفتارهای گیج‌کننده با میانگین و انحراف‌معیار 0/820+2/517 بیشترین نوع انگ درک‌شده بود. انگ درک‌شده با سن (0/030=p)، جنس (0/010=p)، پایه تحصیلی (0/001>p)، زمان سپری‌شده از سوختگی (0/00>p) و دفعات جراحی (0/009=p) ارتباط معنی‌داری داشت. انگ درک‌شده همچنین با سطح تحصیلات مادر (0/007=p) و شغل مادر (0/003=p) ارتباط معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری کودکان دارای سوختگی با اسکار قابل‌مشاهده انگ درک‌شده متعددی از سوی دیگران تجربه می‌کنند. دختران نسبت به پسران بیشتر انگ درک‌شده را تجربه کرده بودند و نیز این تجربه در اوایل دوره نوجوانی بیشتر بود. دفعات جراحی بیشتر و فاصله زمانی کمتر از حادثه سوختگی با افزایش تجربه انگ درک‌شده همراه بود. همچنین کودکان دارای مادران شاغل و با سطح تحصیلات بالاتر انگ درک‌شده بیشتری تجربه کرده بودند. پرستاران باید به این موضوع مهم که بر رشد و تکامل کودک تاثیر ماندگاری دارد، توجه داشته  باشند و ضمن شناسایی مشکل، موارد نیازمند ارجاع را به مراکز اجتماعی در دسترس ارجاع دهند. 

perceived stigmatization in iranian children with deformities or scars caused by burns referred to treatment centers in tehran, iran

background & aims experiencing stigmatization behaviors in children with post-burn deformities  can leave lasting negative effects on their mental and social health, and is considered an important issue in the child’s growth and development. this research aims to investigate the perceived stigmatization in children with deformities or visible scars caused by burns referred to treatment centers in tehran, iran.materials & methods in this cross-sectional study, 190 children aged 8-18 years with a history of burns resulted in deformities or visible scars participated. sampling was done using a convenience method from october 20, 2021, to october 20, 2022. the 21-item perceived stigmatization questionnaire (psq) was used to collect information. data analysis was performed in spss software, version 21 using independent t-tests and analysis of variance.results the mean total score of psq was 2.199 ± 0.562. the domain of confusing/staring behaviors had the highest score of 2.517±0.820. perceived stigmatization showed significant relationships with children’s age (p=0.030), gender (p= 0.010), educational level (p< 0.001), time since burn (p<0.001), and frequency of reconstructive burn surgery (p=0.009). moreover, perceived stigma in children was significantly correlated with their mothers’ education level (p=0.007) and occupation (p=0.003).conclusion female children with deformities or visible scars caused by burns tend to experience stigmatization behaviors more frequently than males. these children experience these behaviors mostly during early adolescence. additionally, a higher number of reconstructive surgeries and a shorter time since the burn accident are linked to high perception of stigmatization in these children. moreover, children of employed mothers and those whose mothers have higher educational levels report more perceived stigmatization. it is important for nurses to identify these issues and refer the cases who require additional support to available social treatment centers for further assistance.