میزان تاب‌آوری مراقبین خانوادگی سالمند در همه‌گیری کووید-19

زمینه و هدف تعریف تاب آوری، توانمندی فرد در ایجاد تعادل زیستی و روانی در شرایط مخاطره آمیز است و به نوعی بازسازی خود با عواقب مبثت هیجانی، عاطفی و شناختی می دانند. به علت نقش بسیار مهمی که مراقبین خانوادگی در روند مراقبت از سالمندان مبتلا به کووید -19 دارند، توجه به سلامت و بهزیستی آن ها به عنوان مراقبین غیررسمی اهمیت یافته است. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاب آوری مراقبین خانوادگی سالمند در بحران کووید-19 انجام شد.روش بررسی این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 120 مراقب عضو خانواده سالمند مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهری شهر مشهد انجام شد. نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای و طی ماه های فروردین تا خرداد سال 1401 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه 2 قسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی (سن سالمند و مراقب، جنسیت مراقب، تحصیلات مراقب، اشتغال مراقب، وضعیت تاهل و نسبت مراقب با سالمند) و پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss نسخه 23 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.یافته ها میانگین و انحراف معیار سن مراقبین و سالمندان تحت مراقبت به ترتیب 1/32±39/94 و 3/17±74/44 بود. کمترین و بیشترین سن برای مراقبین 20 و 74 سال و برای سالمندان تحت مراقبت 89 و 60 سال بود. نتایج نشان داد میانگین تاب آوری مراقبین شرکت کننده در این مطالعه 13/07±49/40 است که در حد پایین ارزیابی می شود. همچنین ارتباط معناداری بین نمرات تاب آوری با میزان تحصیلات (0/05> p)، وضعیت تاهل (0/001> p) و وضعیت اشتغال (0/05> p) وجود داشت. ضریب همبستگی بین متغیرهای تاب آوری مراقبین با سن مراقب (0/17=r) و سن سالمند (0/13=r) مثبت، اما در حد ضعیف بود.نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد مراقبین خانوادگی یا غیررسمی مراقبت کننده از افراد سالمند در شهر مشهد از تاب آوری بالایی برخوردار نبودند. همچنین این پژوهش عوامل مرتبط با تاب آوری، از جمله میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال، وضعیت تاهل را شناسایی و آشکار کرد که می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای درک منابع موثر بر تاب آوری و برنامه ریزی های مراقبتی برای رشد تاب آوری و بالطبع بهبود کیفیت زندگی سالمندان کمک کند.

resilience level of the family caregivers of the elderly in mashhad, iran during the covid-19 pandemic

background & aims resilience is defined as a person’s ability to maintain psychological balance and recover from challenging conditions. due to the very important role of family caregivers in the treatment of older patients with covid-19, attention to their health and well-being has been increased. this study aims to determine the resilience level of the family caregivers of older people during covid-19 pandemic in mashahd, iran.materials & methods this descriptive-analytical study was conducted on 120 family caregivers of older people who referred to urban health centers in mashhad, iran. sampling was done in using cluster random sampling method from april to june 2022. the instrument was a two-part questionnaire included demographic form (surveying age of the elderly and caregiver, gender of caregiver, educational level of caregiver, employment status of caregiver, marital status of caregiver, and the relation of caregiver with the elderly) and the connor-davidson resilience scale. data analysis was done in spss v.23 software using descriptive and inferential statistics.results the mean age of family caregivers and elderly were 39.94±1.32 and 74.44±3.17 years, respectively. the age of caregivers ranged 20-74 years and the age of the elderly ranged 60-89 years. the mean resilience score of caregivers was 49.40±13.07, which is low. there was a significant relationship between resilience score and educational level (p<0.05), marital status (p<0.001) and employment status of family caregivers (p<0.05). the correlation between resilience and caregiver’s age (r=0.17) and elderly’s age (r=0.13) was positive, but weak.conclusion family caregivers of the elderly in mashhad city have low resilience. their educational level, employment status, and marital status are related to their resilience level. attention to these factors can help health care providers to develop plans for increasing their resilience and improving the quality of life of the elderly.