یاری جویی برای افکار خودکشی در مسمومین مرکز آموزشی درمانی لقمان حکیم تهران

زمینه و هدف: داشتن سابقه اقدام به خودکشی، مهم‌ترین عامل خطر خودکشی مجدد و موفق می‌باشد. برای دسترسی به خدمات بهداشت روان مناسب، یاری جویی ضروری می‌باشد. یاری جویی مناسب، دارای توانایی محافظت از فرد در برابر خطرات ناشی از پیشرفت افکار و رفتار خودکشی می‌باشد. یاری جویی از یک منبع حرفه‌ای یا شخصی که می‌تواند، دسترسی به کمک‌های روان شناختی حرفه‌ای را تسهیل کند، خطر فوری برای خودکشی موفق را در افرادی که افکار خودکشی را تحمل می‌کنند یا رفتار خودکشی را نشان می‌دهند، کاهش داده یا از بین می‌برد. در مناطقی که میزان خودکشی پایین‌تر می‌باشد، میزان یاری جویی بیشتر است. با توجه به نقش زمینه فرهنگی در یاری جویی، به نظر می‌رسد که انجام این بررسی در کشور ما نیز به منظور اطلاع از قصد یاری جویی برای افکار خودکشی ضرورت دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین قصد یاری جویی از منابع رسمی برای افکار خودکشی و ارتباط آن با عوامل جمعیت شناختی در مسمومین با سابقه قبلی اقدام به خودکشی پیش از مورد فعلی در مرکز آموزشی درمانی لقمان حکیم انجام گرفته است. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی می‌باشد. جامعه پژوهش شامل تمامی مسمومین با سابقه قبلی اقدام به خودکشی پیش از مورد فعلی که در حال ترخیص از بخش‌های مسمومین زنان و مسمومین مردان مرکز آموزشی درمانی لقمان حکیم وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند، می‌باشد. 130 نفر با نمونه‌گیری مستمر از اواخر فروردین تا اواخر خرداد سال 98 وارد پژوهش شدند. در پژوهش حاضر علاوه بر فرم اطلاعات جمعیت شناختی که جنس، سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، وضعیت اقتصادی، تعداد دفعات خودکشی، سابقه اقدام به خودکشی در اعضای درجه اول خانواده، سابقه استفاده از خدمات مشاوره و روان شناسی، سابقه استفاده از دارو‌های روان پزشکی تحت نظر پزشک و سابقه بستری در بخش روان پزشکی را شامل می‌شد از پرسش نامه یاری جویی عمومی (ghsq)questionnaire general helpseeking که در سال 2005 توسط wilson و همکاران در استرالیا به منظور سنجش مقاصد یاری جویی طراحی شده است استفاده گردید. جهت تعیین روایی پرسش نامه ghsq از فرآیند ترجمه باز ترجمه استفاده گردید و جهت تعیین پایایی پرسش نامه توسط 15 نفر از مسمومین واجد شرایط (غیر از نمونه‌های اصلی پژوهش) تکمیل شدند و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده برابر0/70بود که مورد تایید قرار گرفت. پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه و توضیح دادن نحوه پاسخ‌دهی به پرسش نامه، فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه یاری جویی عمومی (ghsq) برای هر نمونه توسط پژوهش‌گر و بر اساس پاسخ مددجو در همان لحظه بر بالین مددجو در مدت 15 تا 20 دقیقه تکمیل گردید. اطلاعات به دست آمده از 130 عدد پرسشنامه که به طور کامل تکمیل شده بودند وارد نرم افزار spss نسخه 16 شد و ابتدا با استفاده از آمار توصیفی در قالب جدول و شاخص‌های عددی به توصیف واحدهای پژوهش پرداخته شد و سپس داده‌ها جهت تعیین ارتباط بین متغیرهای جمعیت شناختی با قصد یاری جویی توسط آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس در سطح معنی‌داری p<0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 76/9 درصد شرکت کنندگان زن بودند. سن واحدهای مورد مطالعه بین 18 تا 57 سال (9/1 ± 26/76) بود. 40/0 درصد دیپلم داشتند. 56/9 درصد مجرد بودند. 61/5 درصد غیر شاغل بودند. 41/5 درصد وضعیت اقتصادی متوسط داشتند. دفعات اقدام به خودکشی در واحدهای مورد مطالعه بین 2 تا 14 مرتبه (2/3 ± 2/91) بود. 11/5درصد واحدهای پژوهش سابقه خانوادگی اقدام به خودکشی داشتند. 41/5 درصد سابقه استفاده از خدمات مشاوره و روان شناسی نداشتند. 52/3 درصد سابقه استفاده از دارو‌های روان پزشکی تحت نظر پزشک را نداشتند. 30/8 درصد افراد سابقه بستری در بخش روان پزشکی را داشتند. قصد یاری جویی برای افکار خودکشی از منابع رسمی با میانگین 1/18 ± 2/51 (از دامنه قابل کسب 7-1) در سطح پایین بود بیشترین قصد یاری جویی از میان منابع رسمی به ترتیب مربوط به روان شناسان (2/65 ±3/78)، روان پزشکان (2/58 ± 3/64) و خطوط تلفن‌های امداد اجتماعی (2/08 ± 2/34) بود. از میان متغیر‌های جمعیت شناختی، قصد یاری جویی از منابع رسمی با جنس، سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، وضعیت اقتصادی، تعداد دفعات خودکشی، سابقه استفاده از خدمات مشاوره و روان شناسی، سابقه استفاده از دارو‌های روان پزشکی تحت نظر پزشک و سابقه بستری در بخش روان پزشکی ارتباط آماری معنی‌دار نداشت. تنها متغیر جمعیت شناختی که با قصد یاری جویی از منابع رسمی ارتباط معنی‌دار آماری داشت، سابقه اقدام به خودکشی در اعضای درجه اول خانواده بود ( 021/ 0= p) و میانگین نمره قصد یاری جویی از منابع رسمی در افرادی که سابقه خانوادگی خودکشی داشته‌اند، بیشتر بود.نتیجه‌گیری کلی: قصد یاری جویی از منابع رسمی در افراد با سابقه اقدام به خودکشی مجدد، پایین بود. از آن جا که یاری جویی یک راهکار مقابله‌ای موثر در زمان تجربه نمودن افکار خودکشی می‌باشد و دسترسی به کمک‌های روان شناختی حرفه‌ای را تسهیل نموده و در کاهش میزان خودکشی نقش دارد، لذا تلاش برای ارتقای یاری جویی ضروری می‌باشد. افراد در معرض خطر خودکشی به مداخلات توسعه یافته در جهت بهبود مراقبت‌های بهداشت روان به ویژه در مراقبت‌های اولیه برای تشویق یاری جویی سریع‌تر و از منابع مناسب نیاز دارند. بنابراین می‌توان با اقداماتی نظیر عادی سازی یاری جویی از منابع رسمی، تحت پوشش بیمه قرار دادن خدمات سلامت روان، تقویت مهارت‌های ارتباطی در خانواده افرادی که سابقه خودکشی دارند به عنوان تسهیل کننده یاری جویی از منابع رسمی و آموزش، شناسایی و ارجاع به افراد در دسترس مانند مدرسین، روحانیون و همچنین آشنایی افراد با منابع مختلف یاری جویی مانند خطوط تماس امداد اجتماعی و کمپین‌های رسانه‌ای برای افزایش یاری جویی، دسترسی افراد به منابع یاری جویی را تسهیل نمود. علاوه بر این باید موانع یاری جویی در افراد اقدام کننده به خودکشی شناسایی و رفع شوند. همچنین در مطالعه حاضر فقط حدود نیمی از افرادی که سابقه اقدام به خودکشی داشتند، سابقه مراجعه به روان شناس یا مصرف داروهای روان تحت نظر پزشک را داشتند که در آنان نیز قصد یاری جویی از منابع رسمی پایین بود. بنابراین برای پیشگیری از خودکشی، سرمایه گذاری برای ایجاد یک تصویر مثبت از مراقبت های بهداشت روان مهم است و باید آن را در حد امکان در دسترس کسانی که نیاز به یاری جویی از منابع رسمی دارند قرار داد.

Help-seeking for Suicidal Thoughts in the Poisoned Patients at Loghman Hakim Teaching Hospital in Tehran, Iran

Background Aims: A history of suicide attempt is the most important risk factor for repeated and successful suicide. Seeking help is essential to access to proper mental healthcare services, and appropriate helpseeking could protect individuals against the risks of suicidal thoughts and behavioral progress in this regard. In addition, seeking help from a professional or personal source that could facilitate access to professional psychological help mitigates or eliminates the immediate risk of successful suicide in those with suicidal thoughts or manifesting suicidal behaviors. The level of helpseeking is higher in the areas where the suicide rate is lower. Considering the role of cultural background in helpseeking, studies must be conducted in Iran to gain insight into the intention of helpseeking for suicidal thoughts. The present study aimed to determine the intention of helpseeking from formal sources for suicidal thoughts and assess its correlation demographic factors in the poisoned patients with a history of suicide attempt prior to the current condition in Loghman Hakim teaching hospital in Tehran, Iran.Materials Methods: This crosssectional, descriptive study was conducted on all the poisoned patients with a history of suicide attempt prior to the current condition, who were being discharged from the men's and women's poison wards of Loghman Hakim teaching hospital affiliated to Shahid Beheshti University of Medical Sciences in Tehran, Iran. In total, 130 patients were selected via continuous sampling from late April to late June, 2019. In addition to the demographic form (age, gender, education level, marital status, occupation status, economic status, number of suicide attempts, family history of suicide, history of receiving consultative and psychological services, history of psychiatric medication use under the supervision of a physician, and history of admission to the psychological ward), data were collected using the general helpseeking questionnaire (GHSQ) developed by Wilson et al. (2005) in Australia for the measurement of helpseeking intentions. To confirm the validity of the GHSQ, the process of translation and retranslation was utilized. Moreover, the reliability of the scale was confirmed by 15 eligible poisoned patients (not the main research units) who completed the questionnaire, and the Cronbach rsquo;s alpha coefficient was calculated to be 0.70. After obtaining informed consent and explaining the responding process of the questionnaires, the demographic form and GHSQ were completed for each research unit by the researcher based on the responses of the patients within 1520 minutes at their bedside. Data were obtained from 130 completed questionnaires. Data analysis was performed in SPSS version 20, and descriptive statistics were used in the form of tables and numerical measures in order to describe the research units. To determine the correlations between the demographic variables and helpseeking intentions, the data were analyzed using Pearson's correlationcoefficient, independent ttest, and the analysis of variance (ANOVA) at the significance level of P<0.05.Results: In total, 76.9% of the participants were female, and the age of the patients was within the range of 1857 years (mean: 26.76 ±9.1 years). Among the patients, 40.0% had a high school diploma, 56.9% were single, 61.5% were unemployed, and 41.5% had an average economic status. The number of suicide attempts was 214 times (mean: 2.91 ±2.3), and 11.5% of the subjects had a family history of suicide attempt. In addition, 41.5% had no history of receiving consultative and psychological services, 52.3% had no history of psychiatric medication use under the supervision of a physician, and 20.8% had a history of admission to the psychiatric ward. The helpseeking intentions for suicidal thoughts from formal sources were low, with the mean of 2.51 ±1.18 (achievable range: 17), and the most significant formal sources of helpseeking intentions were psychologists (3.78 ±2.65), psychiatrists (3.64 ±2.58), and social services hotlines (2.34 ±2.08), respectively. Among the demographic variables, no significant correlations were observed between helpseeking intentions from formal sources and age, gender, education level, marital status, occupation status, economic status, number of suicide attempts, history of receiving consultative and psychological services, history of psychiatric medication use under the supervision of a physician, and history of admission to the psychiatric ward. History of suicide attempt in the firstdegree family members was the only demographic variable that had a significant correlation with helpseeking intentions from formal sources (P=0.021), and the mean score of helpseeking intentions from formal sources was higher in the patients with a family history of suicide attempt.Conclusion: According to the results, the helpseeking intentions from formal sources for suicidal thoughts were low in the poisoned patients with a history of suicide attempt. Helpseeking is an effective coping strategy when experiencing suicidal thoughts, which facilitates access to professional psychological help and plays a key role in reducing the rate of suicide; therefore, efforts should be made to promote helpseeking. The individuals who are at the risk of suicide need interventions developed to improve mental health care, especially primary care to encourage quicker helpseeking from proper sources. In this regard, measures such as the normalizing of helpseeking from formal sources, expanding insurance coverage to cover mental healthcare services, and improving communication skills in the families of those with a history of suicide could act as the facilitators of helpseeking from formal sources, as well as the training, identification, and referral of these individuals to available professionals, such as teachers and clerics. The familiarity of these individuals with various helpseeking sources (e.g., social aid hotlines and media campaigns) to increase the level of helpseeking may also facilitate the access of individuals to proper helpseeking sources. Moreover, the barriers against helpseeking in the individuals attempting suicide must be identified and mitigated. In this study, only about half of the individuals with a history of suicide attempt had a history of visiting a professional psychologist or using psychiatric medications under the supervision of a physician, while their intention of helpseeking from formal sources was relatively low. Therefore, the prevention of suicide required investment for creating a positive image of mental health care, which must be made accessible to the highest extent possible to the individuals who need to seek help from formal sources.