تاثیر خاطره گویی بر شادکامی سالمندان بازنشسته ارتش جمهوری اسلامی ایران

زمینه و هدف: فرایند سالمندی با تغییرات جسمانی، روانی و اجتماعی همراه است و این سبب می‌شود که سالمندان شادی و نشاط خویش را از دست بدهند. از آنجا که کاهش شادکامی از تبعات سالمندی است، این مطالعه با هدف تاثیر خاطره گویی بر شادکامی سالمندان بازنشسته انجام شد. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی است که در زمستان 1397 انجام شد. نمونه‌ها 90 مرد بازنشسته بالای 60 سال بازنشسته ارتش بودند. نمونه‌گیری به شیوه در دسترس انجام شد، نمونه‌ها به روش تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرارگرفتند. خاطره گویی به مدت شش جلسه گروهی دو بار در هفته برای گروه مداخله در کانون بازنشستگان ارتش شهر زاهدان انجام گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه شادکامی oxford بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با کمک آمار توصیقی و استنباطی توسط نرم افزار spssنسخه 21 صورت گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره شادکامی سالمندان در گروه مداخله از 3.51 ± 48.82 قبل از خاطره گویی به 6.14 ± 56.51 پس از آن افزایش یافت و در گروه کنترل از 6.99 ± 47.66 قبل از خاطره گویی به 7.96 ± 49.68 پس از آن تغییر یافت. میانگین نمره شادکامی پس از خاطره گویی در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری داشت (0.001>p). نتیجه‌گیری کلی: این مطالعه نشان داد خاطره گویی به صورت گروهی می‌تواند سبب ارتقاء شادکامی در سالمندان شود. از آنجایی که خاطره گویی مداخله‌ای جذاب، ساده و کم هزینه است می‌توان از آن در کاهش نگرانی‌ها و اضطراب سالمندان استفاده کرد. پیشنهاد می‌شود از این مداخله در مراکز نگهداری از سالمندان و بخش سالمندان برای ایجاد جوی مفرح استفاده شود.

Effect of Reminiscence on the Happiness the Retired Elderly Members of the Islamic Republic of Iran Army

Background Aims: The aging process is associated with physical, psychological, and social changes, causing the elderly to lose happiness. Since reduced happiness is a consequence of old age, the present study aimed to assess the effect of reminiscence on the happiness of the retired elderly.Materials Methods: This quasiexperimental study was conducted in the winter of 2018 on 90 retired men aged more than 60 years, who were selected via convenience sampling and randomly allocated to the intervention and control groups. Reminiscence was performed for six sessions twice per week on the intervention group at the Military Board of the Retired Members in Zahedan, Iran. Data were collected using a demographic questionnaire and Oxford happiness questionnaire. Data analysis was performed in SPSS version 21 using descriptive and inferential statistics.Results: The mean score of happiness in the elderly in the intervention group increased from 48.82 ±3.51 before the intervention to 56.51 ±6.14 after the intervention. In the control group, the score changed from 47.66 ±6.99 before the intervention to 49.68 ±7.96 after the intervention. Therefore, a significant difference was observed in the mean score of happiness after the intervention between the intervention and control groups (P=0.001).Conclusion: According to the results, group reminiscence could promote happiness in the elderly. Considering that reminiscence is an appealing, simple, and inexpensive intervention, it could be used to reduce anxiety in the elderly and foster a joyful atmosphere in geriatric healthcare centers.