ارتباط ابعاد استرس بیمارستانی با نوع بخش کاری در پرستاران مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی گیلان

زمینه و هدف: کارکنان پرستاری در محیط کار با از عوامل استرس زای فیزیکی و روانی فراوانی روبرو هستند. شناسایی میزان استرس پرستاران و کنترل تنش در محیط کار باعث بهبود کیفیت مراقبت از بیمار می گردد. هدف از پژوهش حاضر شناسایی ابعاد استرس شغلی پرستاران شاغل در بخش های مختلف مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی مقطعی که در سال 1396 انجام شد، تعداد 324 پرستار با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در ابتدا 12 مرکز درمانی منتخب از سه خوشه مرکز، غرب و شرق استان گیلان مد نظر قرار گرفت و سپس با توجه به سهم هر مرکز درمانی از حجم نمونه مورد نیاز، نمونه ها به صورت تصادفی از بخش های مختلف (اورژانس، داخلی، جراحی، کودکان، دفتر پرستاری، ccu، icu، همودیالیز و اتاق عمل) انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه استرس شغلی بیمارستانی(hss35) مشتمل بر 35 سوال و 11 زیرمقیاس بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و آنالیز واریانس با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 انجام شد.یافته ها: بیشتر نمونه های مورد پژوهش (39.8%) در گروه سنی 40-31 قرار داشته و از نظر جنسیت بیشتر آن ها (96%) زن، متاهل (77.2%) و دارای مدرک کارشناسی (93.2%) بودند. از نظر میانگین نمره استرس کلی، کارکنان بخش اورژانس (با میانگین و انحراف معیار 16.13±120.17) از بیشترین میزان استرس و کارکنان بخش icu (با میانگین و انحراف معیار 19.01±114.14) از کمترین استرس برخوردار بودند. این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (0.05>p). از نظر شدت ابعاد استرس، بعد ابهام نقش (با میانگین و انحراف معیار 0.63±3.58) و بعد استرس شیمیایی (با میانگین و انحراف معیار 1.26±3.12) به ترتیب بیشترین و کمترین شدت استرس زایی را دارا بودند.نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج مطالعه مبنی بر وجود بیشترین میزان استرس بیمارستانی در پرسنل بخش های اورژانس و کودکان لزوم توجه بیشتر مسئولین ذیربط به کارکنان این بخش ها در جهت برنامه ریزی برای کاهش استرس بیمارستانی و آموزش بهترین روش های مقابله ای احساس می گردد.