هوش معنوی و سلامت معنوی در دانشجویان دانشکده پرستاری بروجن

زمینه و هدف: سلامت معنوی اعضای تیم مراقبت خصوصاً پرستاران نقش مهمی در ارائه مراقبت کل نگر دارد. همچنین سلامت معنوی دانشجویان نیز نقش مهمی در شناسایی نیازهای معنوی بیماران و حمایت معنوی از آن ها ایفا می کند. از آنجایی که ویژگی هایی همانند هوش معنوی می تواند در نگرش نسبت به مسائل معنوی و در نتیجه سلامت معنوی افراد تاثیر گذار باشد، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین هوش معنوی و سلامت معنوی در دانشجویان دانشکده پرستاری صورت گرفته است. روش بررسی: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر در سال 1396 بر روی 178 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری بروجن که به روش سرشماری انتخاب شدند صورت گرفت. ابزار جمع آوری دادها شامل سه پرسشنامه اطلاعات جمعت شناختی، پرسشنامه هوش معنوی بدیع و همکاران و پرسشنامه سلامت معنوی ellison و paloutzian بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و توسط آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین متغیرهای هوش معنوی و سلامت معنوی دانشجویان همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (0.7 r= ، p≤0.001). همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که هوش معنوی دانشجویان یک عامل پیش بینی کننده جهت سلامت معنوی آن ها است (0.54=r^2 ، p≤0.001). میانگین کل هوش معنوی در دانشجویان از دامنه (5-1) 0.3 ± 3.63 و میانگین کل سلامت معنوی دانشجویان از دامنه (6-1) 0.6 ± 4.3 گزارش شد. بین هوش معنوی و سلامت معنوی با متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (p≥0/05). نتیجه گیری کلی: نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که سلامت معنوی دانشجویان با افزایش هوش معنوی آن ها افزایش می یابد و هوش معنوی می تواند یک متغیر پیش بینی کننده جهت ارتقاء سلامت معنوی دانشجویان به حساب آید. بنابراین توصیه می شود مدیران آموزشی به نقش هوش معنوی در بهبود سلامت معنوی دانشجویان توجه داشته و جهت بررسی و ارتقای هوش معنوی در دانشجویان برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.