رابطه آمادگی خودراهبری یادگیری با پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه آمادگی خودراهبری یادگیری با پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی در سال 1393 می باشد. روش بررسی: جامعه پژوهش این مطالعه توصیفی همبستگی، شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گناباد بوده است. حجم کل نمونه بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی با استفاده از جدول krejcie morgan، 200 نفر تعیین شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه آمادگی خودراهبری یادگیری fisher و همکاران، پرسش نامه پذیرش یادگیری الکترونیکی بر اساس مدل پذیرش فناوری و از معدل تحصیلی دانشجویان در نیمسال اول 1393 استفاده شد. برای تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارspss نسخه 16از آزمون های آماری manova و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که بین ابعاد مختلف آمادگی خودراهبری یادگیری دانشجویان با توجه به جنسیت و رشته تحصیلی تفاوت معنی داری وجود ندارد (p>0/05) . بین مولفه های آمادگی خودراهبری یادگیری با پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی داری وجود دارد (p<0.01) و آمادگی خودراهبری یادگیری پیش بینی کننده مناسبی برای میزان پذیرش یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان می باشد. نتیجه گیری کلی: با توجه به اهمیت نقش آمادگی خودراهبری، پیشنهاد می شود پژوهش های بیشتری در زمینه عوامل موثر بر آمادگی خودراهبری یادگیری انجام گیرد و دوره های آموزشی برای افزایش آمادگی خودراهبری دانشجویان تشکیل شود.