تحلیل عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با استفاده از مدل‌ های پارامتری و مدل کاکس

مقدمه: یکی از مهم ترین عوارض دیابت ، رتینوپاتی دیابتی است که یکی از علل عمده از دست دادن بینایی بشمار می رود و سالانه باعث کوری بیش از 10000 نفر می گردد.هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش بررسی: در این پژوهش آینده نگر تاریخی ، 400 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و فاقد رتینوپاتی که در سال 1387 به کلینیک چشم پزشکی مرکز تحقیقات دیابت یزد مراجعه نموده اند، وارد مطالعه شده اند و تا بهمن ماه 1391 از نظر تشخیص رتینوپاتی پیگیری شدند. برای شناسایی عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی از مدل نیمه پارامتری کاکس و مدل های پارامتری: نمایی ، وایبل ، لگ نرمال و لگ لجستیک استفاده شده است. یافته ها: مصرف آسپرین 0/6برابر (در مدل وایبل ، لگ نرمال) و یک برابر (در مدل کاکس) خطر تشخیص رتینوپاتی را افزایش می دهد. به عبارتی سبب کاهش زمان تشخیص رتینوپاتی در این افراد می شود. در مطالعه حاضر خطر تشخیص رتینوپاتی دیابتی در بیمارانی که آنمی داشته اند، 1/4 برابر بیمارانی است، که فاقد این عامل خطر بوده اند. داشتن آنمی موجب تشخیص زودتر رتینوپاتی دیابتی می گردد (p<0/05). مصرف انسولین باعث تا خیر در زمان تشخیص رتینوپاتی می شود و خطر تشخیص رتینوپاتی دیابتی را کاهش می دهد.نتیجه گیری: کنترل قند خون ، معاینه منظم افراد دیابتی توسط متخصصان چشم پزشکی در مراحل اولیه تشخیص دیابت، کنترل مصرف آسپرین ،تشخیص و درمان آنمی، در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 پیشنهاد می شود. این مقاله حاصل پایان نامه پایان نامه کارشناسی ارشد رشته آمار زیستی دانشگاه شهید صدوقی یزد می باشد.