میزان آشنایی اعضای نهادهای محلی استان های شمالی ایران از ضوابط طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در سال 1391

مقدمه: اعضای نهادهای محلی با نفوذ و منابعی که در اختیار دارند می توانند در اعتلای برنامه های سلامت نقش موثری را ایفا نمایند. همکاری مطلوب نهادهای محلی مستلزم آگاهی و شناخت آنها از اهداف و ضوابط تعیین شده می باشد. این مطالعه به منظور بررسی سطح آشنایی اعضای نهادهای محلی از ضوابط طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در استان های شمالی ایران انجام گرفته است.روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی به روش مقطعی بوده که در شش ماهه دوم سال 1391 انجام گرفت. 25 درصد مراکز مجری طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در سه استان گلستان، مازندران و گیلان، مجموعا 139 مرکز از 552 مرکز مجری بصورت تصادفی منظم به عنوان خوشه های پژوهش انتخاب و در هر مرکز منتخب اعضای شورای حل اختلاف، شورای اسلامی، شورای بهداشتی، دهیار، مدیر و معلم بومی در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی و پایایی (84%) آن مورد تایید قرار گرفت. داده ها در18 spss با آزمون های مرتبط آماری در سطح معنی-داری 05/0 > p تحلیل شد.یافته ها: از بین 601 نفر عضو نهادهای محلی مطالعه شده، 521 نفر (7/86 درصد) مرد بودند. جوان ترین فرد 19 ساله و مسن ترین 81 ساله که میانگین و انحراف معیار سن کل افراد 7/9±45 سال بود. از نظر تحصیلات، بیشتر افراد (1/47 درصد) مدرک دانشگاهی داشتند.. از کل 27 نمره، میانگین آشنایی دهیار 4±4/12، اعضای شورای بهداشتی 7/3±6/11، اعضای شورای اسلامی 1/4±4/11، مدیر بومی 3/3±6/10، اعضای شورای حل اختلاف 1/5±5/10 و معلم بومی 9/4±8/8 بوده است. بین سطح آشنایی و عضویت در هیات امنا مرکز، جنس، نوع نهاد محلی رابطه معنی دار وجود داشت (05/0 > p). میزان آشنایی با تعداد مراجعه به خانه بهداشت و مرکز بهداشتی درمانی رابطه مستقیم معنی دار وجود داشت (05/0 > p). بین میزان آشنایی و تحصیلات، استان های محل سکونت و تاهل رابطه معنی دار وجود نداشت (05/0 < p).نتیجه گیری: میزان آشنایی اعضای نهادهای محلی با توجه به جایگاه و نقش مثبت آنها در تحقق اهداف سلامت، کافی نبوده و نیازمند به مداخلات متناسب می باشد.