بررسی سطح فعالیت جسمانی و عوامل موثر برآن در دانش آموزان پسر دوره راهنمایی یک شهرک مسکونی در تهران

مقدمه:فعالیت جسمانی منظم و کافی درسنین نوجوانی به عنوان یک عامل بسیار مهم و تعیین کننده سلامت دربزرگسالی شناخته شده است. هدف مطالعه،تعیین سطح فعالیت جسمانی و عوامل موثر برآن دردانش آموزان پسر دوره راهنمایی دریک شهرک مسکونی در تهران بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی برروی?کلیه دانش آموزان (179نفردانش‌آموز پسر) انجام گردید. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و درحضور پرسشگرجمع‌آوری گردید.برای روایی پرسشنامه از روش اعتبار محتوا و پایایی آن از روش آلفای کرونباخ (76%)استفاده شد.اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده ازآمار توصیفی و آزمونهای کای اسکویر وآنالیز واریانس و بانرم افزار 15 spss تجزیه و تحلیل گردید.درنهایت بر اساس نتایج طرح،راهکارهای مناسب برای ارتقا سطح فعالیت جسمانی دانش آموزان ارایه شد.یافته‌ها: سطح فعالیت جسمانی دانش آموزان به ترتیب 3/36 درصد کم، 1/34 درصد متوسط و 6/29 درصد شدید بودند. جامعه مورد مطالعه میزان دسترسی به امکانات ورزشی در منزل را به ترتیب2/54 درصد کم، 4/27 درصد متوسط و 4/18 درصد زیاد و در مدرسه به ترتیب 3/55 درصد کم،43درصد متوسط و7/1درصد زیاد ارزیابی نموده اند.3/74درصد دانش آموزان از حمایت کم و7/25 درصد از حمایت خوب خانواده برخورداربودند. سطح فعالیت جسمانی دانش آموزان با متغیرهای bmi ،پایه کلاس و سن ارتباط معنی دار و با متغیرهای سطح تحصیلات و شغل والدین ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیری: برای افزایش فعالیت جسمانی در بین دانش آموزان ، استفاده از مداخلات مدرسه محور و افزایش حمایت خانواده ها ضروری است. همچنین بایستی امکانات ورزشی درمنزل ومدرسه ایجاد و دسترسی به آن را تسهیل نمود و فواید فعالیت جسمانی مداوم را به دانش آموزان و خانواده ها آموزش داد.