کاربرد استخوان ماهی مرکب به عنوان جاذب طبیعی در حذف فلویور مازاد از آب آشامیدنی

مقدمه: کنترل غلظت فلویور درآب آشامیدنی به دلیل اثر بر سلامت انسان بسیار مهم است. هدف مطالعه بررسی کارآیی استخوان ماهی مرکب در حذف فلویور مازاد از آب و تعیین تاثیر ph، غلظت جاذب، زمان تماس و غلظت اولیه فلویور بود. روش بررسی: مطالعه با استفاده از راکتورهای ناپیوسته در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد. خرد کردن و دانه بندی جاذب با استفاده از آسیاب برقی و الک های استاندارد astm انجام گرفت. مشخصات ساختاری وسطح ویژه جاذب با تکنیک های پراکنش پرتو ایکس(xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem) و ایزوترم bet تعیین شد. غلظت فلویور با روش نور سنجی در طول موج 570 نانومتر تعیین شد. ایزوترم جذب و ظرفیت جاذب با مدلهای جذب فروندلیچ، لانگمیر و تمکین تعیین گردید. یافته ها: سطح ویژه جاذب 36/5 متر مربع در هر گرم و ترکیب اصلی آن کربنات کلسیم است. در ph خنثی، دوز جاذب g/l 15، غلظت اولیه فلویور mg/l 7 و زمان تماس 120 دقیقه راندمان حذف معادل 02/52% بود. با افزایش دوز جاذب از g/l 15 به g/l 45 این میزان به 2/75% افزایش یافت. داده های جذب با ایزوترم جذب لانگمیر(997/0 =r2) مطابقت دارد. حد اکثر ظرفیت جذب بر اساس مدل لانگمیر mg/g 64/1، b معادلl/mg 063/0 و ضریب بدون بعد rl معادل76/0 تعیین شد. بر اساس مدل فروندلیچ نیز میزان ضرایب n و k به ترتیب معادل 9/0 و 08/0 محاسبه شد. نتیجه گیری: با افزایش زمان تماس، غلظت اولیه فلویور، دوز جاذب و کاهش ph محلول میزان حذف افزایش می یابد.