بررسی میزان اثر بخشی آموزش فعالیت بدنی براساس تئوری خود تنظیمی بر کیفیت زندگی سالمندان

به کارگیری راهبردهای خود تنظیمی، بخش مهمی از مداخلات ورزشی است که اهمیت استفاده از آنها در ارتقای فعالیت فیزیکی ثابت شده است مطالعه حاضر جهت بررسی میزان اثر بخشی آموزش فعالیت بدنی براساس تئوری خود تنظیمی بر کیفیت زندگی سالمندان خمینی شهر اجرا گردید.مواد و روش ها: مطالعه مداخله ای که بر روی 64 سالمند مراکز سلامت دستگرد و بوعلی شهرستان خمینی شهر اصفهان انجام شد. گروه مداخله، برنامه فعالیت بدنی به روش خود تنظیمی آموزش دادیم. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی و فعالیت فیزیکی قبل و دو ماه پس از مداخله جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 20 و روش های آماری کای اسکوئر، تست فیشر، من ویتنی، تی تست و آنالیزکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در گروه مداخله و کنترل از ابعاد فعالیت بدنی ، میانگین راه رفتن 7.35±7.75 و 8.01±15.54، فعالیت بدنی متوسط 2.87 ±2.85 در مقابل 6.23 ±5.53 و فعالیت بدنی سبک 15.71 ±2.86 در مقابل 4114/ ± 7.86 افزایش داشت این اختلاف ها از نظر آماری معنی دار بود. همچنین از ابعاد کیفیت زندگی در گروه مداخله به ترتیب، میانگین روابط اجتماعی 17.3 ±61.76 در مقابل 9.68 ±68.75 ، سلامت روان 11.06 ± 51.1 در مقابل9.66 ±53.67 بود که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار بود(p<0.05 ).نتیجه گیری: بکارگیری راهبردهای خودتنظیمی منجربه افزایش فعالیت فیزیکی در سالمندان می گردد، در واقع هر چه سالمند، پر تحرک تر باشد، میزان روابط اجتماعی و سلامت روان ارتقاء می یابد.

Effectiveness of Physical Activity Educational Program Based on Self-regulatory Theory on the Quality of Life among the Elderly

Introduction: One of the most important factors in maintaining and promoting health in old age is regular physical activity. Benefiting from selfregulatory strategies is an important part of exercise interventions that have been proven to be important in promoting physical activity. The present study was designed and conducted to determine the effectiveness of physical activity educational program based on selfregulatory theory on quality of life of the elderly.Methods: This interventional and quasiexperimental study was conducted on 64 elderly in in 2020 in Comprehensive Health Centers in Isfahan. The elderly were randomly divided into intervention (n = 34) and control (n = 30) groups. For the intervention group, selfregulated physical activity educational program was performed. The required information was collected using the WHOQOLBREF Questionnaire and Physical Activity Scale for the Elderly before and two months after the intervention. The data were analyzed using SPSS software version 20 using Chisquare, MannWhitney, ttest, and covariance.Results: In the intervention group before and after the intervention, the mean score of walking was 7.75 ± 7.35 vs. 15.54 ±8.01, mild physical activity 2.85 ±2.87 vs. 5.53 ±6.23, and low physical activity was 2.86 ±15.71 vs. 7.86 ± 14.41, respectively. Moreover, the mean of social relationshipswas 61.76 ±17.3 vs. 68.75 ±9.68 and mental health was 51.1 ±11.06 vs. 53.67 ±9.66, respectively before and after the intervention, which was significantly different (P <0.05).Conclusions: Selfregulatory strategies can be used to increase in physical activity in the elderly. In fact, if the elderly are more active, their social relationships and mental health will improve..