بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دل‌زدگی زناشویی و شفقت به خود زنان تحت پوشش سازمان‌های مردم ‌نهاد شهر تهران

مقدمه: زنان بد سرپرست همواره با چالش‌های بسیار جدی در زندگی مواجه هستند. این مشکلات می‌تواند ابعاد مختلف زندگی آن‌ها را تحت تاثیر خود قرار دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر شفقت به خود و دل‌زدگی زناشویی در زنان بد سرپرست بود.روش بررسی: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان بد سرپرست مراجعه‌کننده به سمن‌های شهر تهران در سال 1398 بود؛ که در آن 30 نفر از زنان بد سرپرست تحت پوشش کانون کارآفرینان مهر تهران، به‌صورت داوطلبانه با استفاده از نمونه در دسترس انتخاب، سپس به‌طور تصادفی به دو گروه 15 نفرِ، آزمایشی و گواه تقسیم شدند. شرکت‌کننده‌ها، پرسشنامه دل‌زدگی زناشویی پاینز را در دو نوبت پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با نرم‌افزار spss نسخه 22 تحلیل شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس برای دل زدگی زناشویی (401.28=f) و شفقت به خود (457.52=f) نشان داد عملکرد زنان بدسرپرست گروه آزمایش با حذف اثر پیش‌آزمون نسبت به گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت (0.001>p). میانگین پس‌آزمون دل‌زدگی زناشویی (4.90±47.05) و میانگین پس‌آزمون شفقت به خود گروه آزمایشی (3.31 ±43.30) مشخص گردید درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش دل‌زدگی زناشویی و افزایش شفقت به خود در زنان بدسرپرست می‌شود.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با بهبود انعطاف‌پذیری ظرفیت افراد را برای پذیرش مشکلات غیرقابل تغییر و متعهد ماندن به ارزش‌ها، افزایش می‌دهد و با ایجاد بافتی مناسب موجب کاهش دل‌زدگی و افزایش شفقت به خود زناشویی زنان بد سرپرست می‌شود.

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Marital Burnout and Self-Compassion in Unsupervised Women under the Cover of NGOs of Tehran

Introduction: Unsupervised Women always face very serious challenges in life. These problems can affect different aspects of their lives. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on selfcompassion and marital boredom in Unsupervised Women.Methods: The research was quasiexperimental with pretest, posttest with control group. The statistical population consisted of Unsupervised Women under the Cover of NGOs of Tehran and the sample consisted of 30 women (15 individual in control and 15 individual in Experiment group) according to education level and age. The participants randomly assigned to experimental and control groups. The research instrument were Penance Marital Burning Scale and Raes, Pommier, Neff, Van Gucht self mdash;compassion scale. After the pretest, the experimental group received 8 sessions of ACT, while the control group received no intervention. At the end of intervention posttest was performed. The results were analyzed by ANCOVA at the level of 0.05 using SPSS 20 software.Results: Based on the results of the research, A significant difference was found between the two groups regarding their Marital Burning (P < 0.001, F=401.28) and increased selfcompassion intervention (P < 0.001, F=457.52) before and after intervention. The effect size was 0.9 for Marital Burning and 0.3 for selfcompassion.Conclusion: According to the findings of the study, ACT can be used to decrease Marital Burning and increase selfcompassion in unsupervised Women. ACT leads to psychological flexibility and commitment to perform actions that may lead to a fulfilling, rich and meaningful life, so it can be used as an effective intervention to decrease Marital Burning and increase selfcompassion.