الگوی تخصیص زمان به کردار در راه خداوند متعال، کار و استراحت

پژوهش پیش رو می‌کوشد با دادن چارچوبی سازگار با دین، اثر باور به زندگی پس از مرگ و رضایت‌خاطر آن زندگی را بر رفتار تخصیص زمان انسان ها تحلیل و تبیین کند. نوشتار پیش رو در چارچوب نظریه پردازی می گنجد و روش تجزیه‌و‌تحلیل آن روش تحلیل منطقی همراه با تحلیل ریاضی و هندسی است. در این مقاله چگونگی تخصیص زمان به کردارها و اثر ایمان و دستمزد بر به‌ کارگیری زمان در کردار در راه خداوند متعال? و کار و مبحث دیگر در این‌باره تبیین شده است. از یافته های اصلی این تبیین آن است که انسان هر دو دارایی پول و زمان خود را برای دست‌یابی به رضایت خداوند متعال? به کار می گیرد و این‌دو در این راه جانشین هم هستند. افزایش دستمزد اثر منفی بر تخصیص زمان در راه خداوند متعال? و اثر مثبت در تخصیص پول در راه خداوند متعال? دارد. جمع این‌دو به‌گونه ای است که افزایش دستمزد، جمع تخصیص دارایی به راه خداوند متعال? را افزایش می دهد.