سرمایه انسانی، فقر و نابرابری درآمدی در اسلام و کشورهای اسلامی

یکی از هدف‌های توسعه اقتصادی، کاهش فقر و بهبود وضعیت توزیع درآمد است و یکی از راه‌های دستیابی به این مهم، بهبود مولفه‌های سرمایه انسانی، از جمله سلامت و آموزش است. تقویت سلامت و تحصیلات افراد نه‌تنها بالذات ارزش دارد؛ بلکه به‌علت تاثیراتی که در تقویت بهره‌وری دارد، به بالارفتن درآمد فرد و جامعه انجامیده؛ در نتیجه آنان را از مشکلات اقتصادی نجات می‌دهد.مقاله پیش‌رو می‌کوشد تا ضمن بررسی مفاهیم فقر، نابرابری و نیز مولفه‌های سرمایه ‌انسانی؛ مانند: سلامت و آموزش، از دیدگاه اسلامی و ضمن بررسی ادبیات سرمایه انسانی در اقتصاد متعارف، رابطه سرمایه انسانی و فقر و نابرابری را در کشورهای اسلامی مورد توجه قرار دهد. در حقیقت به ارزیابی تاثیر تقویت مولفه‌های سرمایه انسانی بر کاهش فقر و نابرابری درآمدی در کشورهای اسلامی می‌پردازد.یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که؛ اولاً، دین اسلام به تقویت مولفه‌های سرمایه انسانی، رفع فقر و کاهش نابرابری‌های ناصحیح اجتماعی، توجه کرده است؛ ثانیاً، به لحاظ تجربی، رابطه منفی و معناداری میان مولفه‌های سرمایه انسانی و فقر و نابرابری درآمدی در کشورهای اسلامی وجود دارد. الگوی اقتصادسنجی مورد استفاده در تحقیق پیش‌رو در بخش تجربی، از رویکرد تلفیق داده‌ها، در 49 کشور اسلامی و در 8 دوره زمانی استفاده می‌کند.