آسیب‌شناسی روش‌های امهال مطالبات غیرجاری با معیار قصد جدی

یکی از شیوه‌های پرکاربرد در امهال مطالبات غیرجاری در عقود مشارکتی، استفاده از روش تبدیل قرارداد به عقود تسهیلاتی دیگر است. در رابطه با تبدیل قراردادهای مشارکتی به دیگر عقود تسهیلاتی در بحث امهال وجود شبهه ربای جاهلی از منظر معیار مهمی همچون قصد جدی، مشروعیت این راهکار را با اشکال مواجه می‌کند؛ به‌طوری‌که این ابزارها سرپوشی برای فرار از ربا و از مصادیق حیل غیرمجاز ربا تلقی می‌گردد. در مقاله حاضر که از روش تحلیل محتوا استفاده شده، ضمن بررسی دیدگاه‌های فقهی موجود در رابطه با مشروعیت حیل ربا با استناد به معیار قصد جدی، به آسیب‌شناسی شیوه‌ امهال عقود مشارکتی از طریق تبدیل قرارداد پرداخته شده است. نتایج تحقیق گویای آن است که اشکال قصد جدی که در نهایت منجر به وقوع ربای جاهلی می‌شود، به صورت معتنا‌بهی در این راهکار وجود دارد. با توجه به پیچیدگی و دشواری روش‌های امهال و عدم اطلاع بسیاری از کارمندان و مشتریان از ماهیت و مفاد قراردادهای امهالی، اصلاً نمی‌توان به صورت منطقی انعقاد قرارداد همراه با قصد جدی را از سوی بانک و مشتریان متصور شد. شایان گفتن است، اگر قصد را در این نوع قراردادها به معنای انشاء هم در نظر بگیریم، عقود امهالی در مرحله انعقاد از منظر قاعده تبعیت عقد از قصد به‌طور جد دچار اخلال و مشکل خواهد شد. در نهایت، پیشنهاد می‌شود با توجه به ضرورت استفاده از راهکارهای امهالی در شرایط دشوار اقتصادی موجود، باید از طریق کاهش پیچیدگی شیوه‌های مورد استفاده در بحث امهال و نظارت مستمر بر اجرای آن، به استفاده حداقلی از آن فقط در شرایط ضرورت و اضطرار اکتفا شود.

pathology of methods of procrastination of non-current content with the criterion of serious intent

one of the most widely used methods in deferring non-current receivables in partnership contracts is to use the method of converting the contract into other facility contracts.one of the most important jurisprudential challenges in converting partnership contracts into other facility contracts is the existence of serious suspicion of ignorant usury from the perspective of an important criterion such as serious intent. is included in.the present article, which uses the method of content analysis, while examining the existing jurisprudential views regarding the legitimacy of usury with reference to the criterion of serious intent, has dealt with the pathology of the method of deferral of partnership contracts through contract conversion. the results of the research indicate that the forms of serious intention that eventually lead to the occurrence of ignorant usury are significantly present in this practice.due to the complexity and neglect of procrastination methods and customers’ lack of knowledge about the nature and provisions of procrastination contracts, it can not be logically imagined to conclude a contract with a serious intention by the bank and customers. at the stage of concluding the contract, even if we consider the intention to mean the intention to sign and not the ultimate cause, the transaction is flawed in terms of the rule of compliance with the intention.