بررسی رابطه باورهای خود اثر بخشی و مرکز کنترل با پیشرفت تحصیلی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه باورهای خوداثر بخشی و مرکز کنترل با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه تبریز اجرا گردیده است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر وپسر دوره کارشناسی دانشگاه تبریز می باشند. تعداد نمونه آماری 384 دانشجو بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای به تفکیک دانشکده وجنسیت انتخاب گردیدند. اما در نهایت 359 پرسشنامه قابل قبول در تحلیل یافته های این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. در این تحقیق دو پرسشنامه خود اثر بخشی عمومی شرز و همکاران و سبکهای اسناد علی ( بعد مرکز کنترل) راسل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین خود اثر بخشی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت وجود دارد، بین مرکز کنترل و خود اثر بخشی رابطه مثبت وجود دارد، و بین مرکز کنترل در موقعیت موفقیت و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین این تحقیق نشان داد که بین دخترها و پسرها در باورهای خود اثر بخشی و مرکز کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد. بر این اساس می توان پیشنهاد کرد در صورت امکان زمینه ای فراهم گردد تا دانشجویان امکان تجارب موفقیت آمیز را داشته باشند؛ زیرا موفقیتهای افراد، معتبرترین و قوی ترین ابزار ارتقاء باورهای خود اثر بخشی است. همچنین به مسئولین آموزشی و مشاوران پیشنهاد می گردد به دانشجویان کمک کنند تا در مواجهه با شکست ها و موفقیت ها از اسنادهای درونی و بیرونی مناسب استفاده کنند.