مقایسه دیدگاههای اعضای هیأت علمی و دانشجویان درباره میزان کاربست شاخص های مدیریت کیفیت جامع(TQM)در فرایند آموزش

مقاله حاضر پژوهشی است که در رابطه با کاربرد tqm در آموزش عالی ایران صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش اعضای هیات علمی و دانشجویان دانشگاه اصفهان بوده که به شیوه نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم، نمونه مناسب پژوهش انتخاب شده است با استفاده از ابزار پرسشنامه و چک لیست مشاهد کلاس، داده های لازم جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بررسی و تحلیل شده اند. نتایج نشان داده که چهار اصل عمده tqm که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته اند یعنی رضایت اعضای هیات علمی و داشنجویان، بهبود مستمر فرآیند آموزش دانشگاه، تصمیم گیری مبتنی بر داده ها و مشارکت اعضای هیات علمی و دانشجویان در فرآیند آموزش در حد مطلوب مورد توجه قرار نگرفته است. با توجه به ضرورت بهبود فرآیند آموزش در دانشگاه، لازم است در شیوه های موجود تجدید نظر نموده و از شیوه های نوینی همچون tqm بهره بیشتری ببریم و این امر مستلزم آشنایی بیشتر با این شیوه است.