تاثیر سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر شاخص های رشد، کارایی غذایی، بازماندگی و ترکیب شیمیایی بدن ماهی صبیتی sparidentex hasta جوان

در این پژوهش تاثیر سطوح مختلف پروتئین (45% ،50% ،55% و60%) و سطوح مختلف انرژی (20 ، 22 و 24 کیلوژول بر گرم غذا) بر شاخصهای رشد، بازماندگی، شاخصهای تغذیه ای و ترکیب شیمیایی لاشه ماهیان صبیتی جوان بررسی شد. دوره پرورش 56 روز بوده که در تانکهای 300 لیتری با ذخیره سازی 18 قطعه بچه ماهی با متوسط وزن0/14±27/99 گرم صورت گرفت. نتایج نشان داد که جیره های مورد آزمایش و نیز سطوح مختلف پروتئین جیره بر شاخصهای رشد، تغذیه ای، بازماندگی و ترکیبات لاشه تاثیر معنی دار داشت (0/05 < p)، اما سطوح مختلف درصد پروتئین جیره بر ضریب تبدیل غذایی، بازده پروتئین، چربی و فیبر لاشه تاثیر معنی دار نداشت (0/05 > p). سطوح مختلف انرژی جیره به تنهایی تاثیر معنی دار بر شاخصهای رشد وتغذیه ای نداشت (0/05 > p) ولی بر میزان بازماندگی و ترکیبات لاشه تاثیر معنی دار داشت (0/05< p). همچنین بیشترین افزایش وزن (‌1.53±46/43) در جیره غذایی پروتئین 60 درصد و انرژی 24 کیلوژول بر گرم اما با بازماندگی پایین، بالاترین میانگین بازماندگی (‌8/49±90/74) در جیره غذایی پروتئین 55 درصد و انرژی 22 کیلوژول بر گرم، بهترین ضریب تبدیل غذایی و بازده پروتئین به ترتیب با مقادیر 0/60±3/01 و 0/15±0/68 در جیره غذایی پروتئین 50 درصد و انرژی 24 کیلوژول بر گرم بدست آمد. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده سطح پروتئین 50 درصد و سطح انرژی 22 کیلوژول برگرم غذا برای تامین نیازهای غذایی از نظر پروتئین و انرژی جیره این گونه در مرحله جوانی مناسب تشخیص داده شد.