مدل یابی روابط علّی تاب آوری و ذهن آگاهی با بهزیستی ذهنی افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد: نقش واسطه ای تنظیم هیجان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل‌کننده تنظیم هیجان در رابطه تاب‌آوری و ذهن‌آگاهی با بهزیستی ذهنی در افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد در کمپ‌های ترک اعتیاد و انجمن معتادان گمنام شهر تهران در سال 1398 بود که 400 نفر (200 نفر مرد و 200 نفر زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب‌آوری، پرسشنامه ذهن آگاهی، پرسشنامه بهزیستی ذهنی، پرسشنامه رضایت از زندگی و پرسشنامه تنظیم هیجان استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که اثر مستقیم متغیرهای تاب‌آوری و ذهن‌آگاهی بر بهزیستی ذهنی معنادار بود. همچنین، نقش میانجی تنظیم هیجان در رابطه بین تاب‌آوری و ذهن‌آگاهی با بهزیستی ذهنی در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد معنادار بود. نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده میتوان گفت که متغیرهای تنظیم هیجان، تاب‌آوری و ذهن‌آگاهی نقش مهمی در بهزیستی ذهنی دارند. همچنین، نتایج نشان داد تنظیم هیجان در رابطه تاب‌آوری و ذهن‌آگاهی با بهزیستی ذهنی دارای نقش میانجی میباشد.

modeling the causal relationships of resilience and mindfulness with subjective well-being in individuals with substance use disorder: the mediating role of emotion regulation

objective: the present research aimed to evaluate the mediating role of emotion regulation in the relationships of resilience and mindfulness with subjective well-being in individuals with substance use disorder. method: the present research was descriptive-correlation of structural equations type. the statistical population included individuals with substance use disorder in addiction treatment camps and the narcotics anonymous association of tehran in 2019, and 400 people (200 men and 200 women) were selected by convenience sampling. to collect data, the resilience questionnaire, the mindfulness questionnaire, the subjective well-being questionnaire, life satisfaction and the emotion regulation questionnaire were used. the data were analyzed using pearson’s correlation coefficient and structural equation modeling. results: the results of the structural equation model showed that the direct effect of resilience and mindfulness variables on subjective well-being was significant. also, the mediating role of emotion regulation in the relationships of resilience and mindfulness with the subjective well-being in individuals with substance use disorder was significant. conclusion: according to the obtained results, it can be said that the variables of emotion regulation, resilience, and mindfulness play an important role in subjective well-being. also, the results showed that emotion regulation was a mediator in the relationships of resilience and mindfulness with subjective well-being.