اثربخشی درمان مبتنی بر رویکرد خودشفابخشی بر خودکارآمدی و باورهای مرتبط با مواد در افراد وابسته به مواد در حال ترک

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر رویکرد خودشفابخشی بر خودکارآمدی و باورهای مرتبط با مواد در افراد وابسته به مواد در حال ترک، انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه مردان وابسته به مواد در حال ترک در سال 1399 بود. از این بین، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر)  قرار گرفتند. شرکت کنندگان هر دو گروه پرسشنامه‌های خودکارآمدی و باورهای مرتبط با مواد را در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. مداخله درمانی بر اساس پروتکل لطیفی، مروی و لوید (1397) در 14 جلسه 60 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه‌ و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان مبتنی بر رویکرد خودشفابخشی بر خودکارآمدی و باورهای مرتبط با مواد در افراد وابسته به مواد در حال ترک، اثربخشی معناداری داشت و این اثربخشی در طول زمان نیز پایدار ماند. نتیجه گیری: بنابر نتایج پژوهش حاضر می‌توان درمان خودشفابخشی را به عنوان یکی از رویکردهای جدید مثبت‌نگر جهت افزایش خودکارآمدی، کاهش باورهای ناسالم مرتبط با مواد و پیشگیری از بازگشت مجدد افراد وابسته به مواد مخدر در مراکز درمانی مرتبط با ترک مواد مخدر با اثرات نسبتا پایدار برای بهبود مهارت‌های خودمراقبتی به کاربرد. 

the effectiveness of self-healing approach-based therapy on self-efficacy and substance-related beliefs in substance-dependent individuals undergoing quitting

objective: the present research aimed to evaluate the effectiveness of self-healing approach-based therapy on self-efficacy and substance-related beliefs in substance-dependent individuals undergoing quitting. method: the current research was a semi-experimental study with a pretest-posttest and follow-up design with a control group. the statistical population of the study included all substance-dependent men undergoing quitting in 2020. among them, 30 people were recruited by convenient sampling method and were randomly assigned to two experimental (n=15) and control groups (n=15). participants completed the questionnaires of self-efficacy and substance-related beliefs in the pretest, posttest, and follow-up. the therapeutic intervention was implemented according to the protocol of latifi, marvi, and loyd (2017) for fourteen 60-minute sessions on the experimental group. the data were analyzed by repeated measure analysis of variance. results: the results of this study showed that self-healing approach-based therapy significantly affected self-efficacy and substance-related beliefs in substance-dependent individuals undergoing quitting, and this effectiveness was stable during the time. conclusion: based on the results of the present study, self-healing therapy can be used as one of the new positivist approaches to increase self-efficacy, reduce maladaptive substance-related beliefs, and prevent relapse of substance-dependent individuals in treatment centers related to drug withdrawal with relatively stable effects to improve self-care skills.