اثربخشی درمان ریتم اجتماعی و میان‌فردی بر ناگویی خلقی و خودنظم دهی در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد در مراکز سرپایی

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان ریتم اجتماعی و میان‌فردی بر الکسیتیمیا و خودنظم دهی در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد در مراکز سرپایی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مردان مبتلا به اختلال مصرف مواد در مراکز سرپایی شهر خرم‌آباد در سال 1400 بود. از این بین، 18 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (9 نفر) و کنترل (9 نفر) قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش درمان ریتم اجتماعی و میان‌فردی را در 12 جلسه 45 دقیقه‌ای با فراوانی دو جلسه در هفته دریافت کردند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس الکسیتیمیا تورنتو و پرسشنامه خودنظم دهی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون ناپارامتری یو من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت و درمان ریتم اجتماعی و میان‌فردی باعث کاهش الکسیتیمیا و افزایش خودنظم دهی در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد شد. نتیجه‌گیری: بنا بر نتایج پژوهش حاضر، می‌توان از درمان ریتم اجتماعی و میان‌فردی برای کاهش مشکلات هیجانی و بهبود مهارت‌های خودنظم دهی در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد بهره برد. 

the effectiveness of interpersonal and social rhythm therapy on alexithymia and self-regulation in individuals with substance use disorder in outpatient centers

objective: the present research aimed to determine the effectiveness of interpersonal and social rhythm therapy on alexithymia and self-regulation in individuals with substance use disorder in outpatient centers. method: the current research was semi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. the statistical population of the research included all men with substance use disorder in the outpatient centers of the city of khorramabad in 2021. of them, 18 people were selected using the convenience sampling method and were randomly assigned to two experimental (n = 9) and control (n = 9) groups. individuals in the experimental group received interpersonal and social rhythm therapy in twelve 45-minute sessions with a frequency of two sessions per week. to collect data, the toronto alexithymia scale and the self-regulation questionnaire were used. data were analyzed using the mann-whitney u non-parametric test. results: the results showed that there was a significant difference between the two groups, and interpersonal and social rhythm therapy reduced alexithymia and increased self-regulation in individuals with substance use disorder. conclusion: according to the results of the present study, interpersonal and social rhythm therapy can be used to reduce emotional problems and improve self-regulation skills in individuals with substance use disorder.