ارائه الگوی روابط ساختاری نشخوار ذهنی و نگرانی با پیش‌بینی بازگشت افراد به مواد محرک: نقش واسطه ای خودکنترلی

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی الگوی روابط ساختاری نشخوار ذهنی و نگرانی با پیش‏بینی بازگشت افراد به مواد محرک با واسطه‏گری خودکنترلی بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد مصرف‌کننده مواد محرک مستقر در مراکز نگهداری و مراقبتی شهر تهران در سال 1400 بود که 250 نفر با روش نمونه‌گیری صورت تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‏ها از طریق پرسشنامه‌ خودکنترلی، پرسشنامه‌ پیش‏بینی بازگشت افراد به مواد، پرسشنامه‌ نشخوار ذهنی، و پرسشنامه‌ نگرانی انجام شد. به منظور تحلیل داده‏ها از آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ‏ها: نتایج نشان داد بین نشخوار ذهنی و نگرانی با پیش‌بینی بازگشت افراد به مواد محرک رابطه مثبت و بین خودکنترلی و پیش‌بینی بازگشت افراد به مواد رابطه منفی وجود داشت. نشخوار ذهنی و نگرانی اثر مستقیم معنی‌دار و همچنین اثر غیر مستقیم معنی‌دار از طریق خودکنترلی بر پیش‏بینی بازگشت به مصرف مواد محرک داشتند. نتیجه‏ گیری: یافته‌های پژوهش حاکی از برازش مناسب مدل مفهومی پژوهش بود. پیشنهاد می‌شود متخصصان حوزه اعتیاد در شناسایی و تجزیه و تحلیل پیش‌بینی بازگشت به مواد محرک به کاهش نگرانی، نشخوار ذهنی، و افزایش خودکنترلی این افراد توجه ویژه‌ای نمایند.

presenting the pattern of structural relations of mental rumination and worry to prediction of individuals’ relapse to stimulants: the mediating role of self-control

objective: the present study aimed to evaluate the pattern of structural relations of mental rumination and worry to the prediction of the individuals’ relapse to stimulants mediated by self-control. method: the method of the current research was descriptive-correlational of path analysis type. the statistical population of the study included all individuals using stimulants resident in rehabilitation and care centers of tehran in 2021. two hundred and fifty people were selected by cluster random sampling method. data collection was performed through the self-control questionnaire, the prediction of individuals’ relapse to substance questionnaire, the mental rumination questionnaire, and the worry questionnaire. the path analysis test was used for data analysis. results: the results showed that mental rumination and worry were positively associated with the prediction of individuals’ relapse to stimulants and self-control was negatively associated with the prediction of individuals’ relapse to substances. mental rumination and worry had a significant direct effect, as well as a significant indirect effect through self-control, on the prediction of relapse to stimulant use. conclusion: the research findings indicated the appropriate fit of the research conceptual model. it is suggested that experts in the field of addiction pay special attention to reducing anxiety and mental rumination and increasing self-control of these individuals in identifying and analyzing the prediction of relapse to stimulants.