اثربخشی درمان راه حل محور بر خودکنترلی شناختی و بهزیستی ذهنی در زنان بدسرپرست با آمادگی به اعتیاد

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان راه حل محور بر خودکنترلی شناختی و بهزیستی ذهنی در زنان بدسرپرست با آمادگی به اعتیاد بود. روش‌: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را تمامی زنان بدسرپرست مراجعه کننده به مرکز بهزیستی استان تهران در سال 1399 تشکیل دادند. برای غربال کردن زنان بدسرپرست دارای آمادگی اعتیاد، از پرسش نامه ی آمادگی اعتیاد زرگر استفاده شد و از 200 زن بدسرپرستی که این پرسش نامه را تکمیل کرده بودند، 30 نفر با بالاترین نمره انتخاب (نقطه برش= نمرات بالاتر از 54) و به صورت تصادفی در گروه آزمایش ( 15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه برنامه ی راه حل محور را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش درمان راه حل محور بر خودکنترلی شناختی و بهزیستی ذهنی زنان بدسرپرست با آمادگی به اعتیاد تاثیر داشت. زنان بدسرپرست با آمادگی به اعتیاد در گروه آزمایش نسبت به زنان بدسرپرست در گروه کنترل در پس آزمون، به طور معناداری خودکنترلی شناختی کمتر و بهزیستی ذهنی بیشتری داشتند. نتیجه گیری: بر پایه یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مداخله راه حل محور روشی مناسب برای بهبود خودکنترلی شناختی و بهزیستی ذهنی در زنان بدسرپرست است.

The Effectiveness of Solution-Based Therapy on Cognitive Self-Control and Mental Well-Being in Mistreated Women with Addiction Readiness

Objective: The aim of this study was to determine the effectiveness of solutionbased therapy on cognitive selfcontrol and mental wellbeing in mistreated women with addiction readiness. Method: The research method was quasiexperimental with pretestposttest design with a control group. The statistical population of the present study included all mistreated women referred to the Welfare Center of Tehran province in 2020. To screen mistreated women with addiction readiness, the Zargar Addiction Readiness Questionnaire was used, and out of 200 mistreated women who filled out this questionnaire, 30 were selected with the highest score (cutoff point= scores above 54) and randomly assigned into the experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The participants in the experimental group received 8 sessions of a solutionbased program. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed that the solutionbased therapy training had a significant effect on cognitive selfcontrol and mental wellbeing in mistreated women with addiction readiness. Mistreated women with addiction readiness in the experimental group had significantly less cognitive selfcontrol and more mental wellbeing in the posttest than those in the control group. Conclusion: Based on the findings of this study, it can be concluded that the solutionbased intervention is an appropriate way to improve cognitive selfcontrol and mental wellbeing in mistreated women.