مقایسه تاثیر درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ساز رفتاری با و بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب آوری در نوجوانان وابسته به مواد

هدف: هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ساز رفتاری با و بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر تاب آوری در نوجوانان وابسته به مواد بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه تحقیق شامل 60 نفر از نوجوانان وابسته به مواد بودکه به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش اول (درمان نظریه انتخاب، 15 نفر)، آزمایش دوم (درمان فعال ساز رفتاری بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده، 15 نفر)، آزمایش سوم (درمان فعال‌ ساز رفتاری با تصویرسازی ذهنی هدایت شده، 15 نفر)، و کنترل (15 نفر) گماشته شدند. شرکت کنندگان هر چهار گروه مقیاس تاب آوری کونوردیویدسون را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد بین تاثیر درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ساز رفتاری با و بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر افزایش تاب آوری در نوجوانان وابسته به مواد تفاوت معناداری وجود داشت، به طوری که درمان فعال ‌ساز رفتاری با تصویرسازی ذهنی هدایت شده نسبت به درمان نظریه انتخاب و درمان فعال ساز رفتاری بدون تصویرسازی ذهنی هدایت شده بر افزایش تاب آوری در نوجوانان وابسته به مواد اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: در کل، می توان گفت که درمان فعال ساز رفتاری با تکنیک تصویرسازی ذهنی روش موثرتری بر افزایش تاب آوری در نوجوانان وابسته به مواد است.

The Comparison of the Effects of Choice Theory Therapy and Behavioral Activation Therapy with and without Guided Mental Imagery on Resilience in Substance-Dependent Adolescents

Objective: This study aimed to compare the effects of choice theory therapy and behavioral activation (BA) therapy with and without guided mental imagery on resilience in substancedependent adolescents. Method: The present study was quasiexperimental with pretestposttest design with a control group. The study sample included 60 substancedependent adolescents who were selected by convenience sampling and randomly placed into the first (choice theory therapy, n=15), the second (behavioral activation therapy without guided mental imagery, n=15), and the third experimental groups (behavioral activation therapy with guided mental imagery, n=15) as well as control group (n=15). Participants in all four groups completed the ConnerDavidson resilience scale. The data were analyzed using the analysis of variance (ANOVA) with repeated measurement. Results: The results showed that there was a significant difference between the effectiveness of choice theory therapy and behavioral activation therapy with and without guided mental imagery on the increase of resilience in substancedependent adolescents, so that behavioral activation therapy with guided mental imagery had a more effect on the increase of resilience in substancedependent adolescents than choice theory therapy and behavioral activation therapy without guided mental imagery. Conclusion: In general, it can be said that behavioral activation therapy with mental imagery technique is a more effective method to increase resilience in substancedependent adolescents.