ارتباط راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی با رضایت از زندگی دانشجویان مستعد اعتیاد: نقش میانجی تاب‌ آوری

هدف: این پژوهش با هدف مشخص کردن نقش میانجی تاب آوری در رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی با رضایت از زندگی دانشجویان مستعد اعتیاد انجام شد. روش: نمونه شامل 300 دانشجو (200 زن، 100 مرد)، مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بودند که به شیوه ی خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و با آزمون استعداد اعتیاد وید و بوچر غربال شدند. سپس توسط مقیاس های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان (2001)، مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر) 2005)، مقیاس رضایت از زندگی داینر، امونز، لارسان، گریفین (1985)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: مدل فرضی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از برازش مناسب مدل پیشنهادی با داده های پژوهش داشت. نتایج نشان داد راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان به صورت مستقیم و غیر مستقیم (با میانجی گری تاب آوری) با رضایت از زندگی دانشجویان مستعد اعتیاد رابطه داشت ولی به صورت غیر مستقیم پیش بین قوی تری برای رضایت از زندگی بود. تحمل پریشانی صرفاً با میانجی گری تاب آوری رابطه معناداری با رضایت از زندگی دانشجویان مستعد اعتیاد داشت. نتیجه گیری: می توان گفت: تقویت راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و مهارت تحمل پریشانی می تواند برای پی ریزی مداخلات پیش گیرنده و برنامه های آموزشی تاب آوری و افزایش رضایت از زندگی در دانشجویان مستعد اعتیاد مفید واقع شود.

The Relationship between Cognitive Emotion Regulation Strategies and Distress Tolerance with Life Satisfaction in Addicted Students: The Mediating Role of Resilience

Objective: The aim of this study was to determine the mediating role of resilience in the relationship between cognitive emotion regulation strategies and distress tolerance with life satisfaction of addictive students. Method: The sample consisted of 300 undergraduate and postgraduate students (200 females, 100 males) who were selected by random cluster sampling and were screened by Wade and Butcher addiction potential test. Then, they were evaluated by Conner and Davidson Resilience Scale (2003), Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (2001), Simons Gahrchr('39')s Distress Tolerance Scale (2005), the satisfaction with life scale of Diener, E., Emmons, R. A., Larsan, R. J., Griffin (1985). Results: The hypothetical model was investigated. The results showed that the good fit of the proposed model with the research data. The results showed that positive cognitive emotion regulation strategies were directly and indirectly (mediated by resilience) correlated with life satisfaction of susceptible students, but indirectly was a strong predictor of life satisfaction. Distress tolerance had a significant relationship with the life satisfaction of the students exposed to addiction with the mediating role of resilience. Conclusion: It can be said that improving positive cognitive emotion regulation strategies and distress tolerance skills can be useful for implementing preventive interventions and resiliency training programs and increasing life satisfaction in students exposed to addiction.