مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی بر گرایش به مواد در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی بر گرایش به مواد در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش همه مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون که به مجتمع خدماتی حمایتی شهید ملت دوست وابسته به سازمان بهزیستی شهر تهران در سال 1398مراجعه کردند، بودند. از میان آن ها، نمونه‌ای به حجم 45 نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل ( هر گروه 15 نفر) قرار داده شدند. در ادامه پژوهش، 10 نفر از پژوهش خارج شدند. بدین ترتیب، در گروه طرح واره درمانی 11 نفر، در گروه درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی 13 نفر، و در گروه کنترل 10 نفر باقی ماند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه گرایش به مواد استفاده شدکه توسط افراد هر سه گروه در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل شد. گروه آزمایشی اول و دوم به ترتیب مداخله طرح واره درمانی و درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی را در 17 جلسه 45 تا 60 دقیقه ای به صورت فردی دریافت کردند. گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد و فقط تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله درمانی در کاهش گرایش به مواد موثر بودند و این اثرات پس از پیگیری دو ماهه باقی ماندند. همچنین، بین اثربخشی طرح واره درمانی و درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی در پایان درمان و پس از پیگیری دو ماهه تفاوت وجود داشت. درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی در مقایسه با طرح واره درمانی در کاهش میزان گرایش به مواد اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که طرح واره درمانی و درمان فراتشخیصی یکپارچه اختلالات هیجانی در کاهش گرایش به مواد موثر هستند و می توانند مورد استفاده درمانگران قرار گیرند.

The Comparison of the Effectiveness of Schema Therapy and Unified Transdiagnostic Treatment of Emotional Disorders on Tendency to Drugs in Men Undergoing Methadone Maintenance Treatment

Objective: The aim of this study was to compare the effectiveness of schema therapy and unified transdiagnostic treatment of emotional disorders on tendency to drugs in men undergoing methadone maintenance treatment. Method: The present study was a quasiexperimental with pretestposttest design and followup with a control group. The statistical population of the present study included all men undergoing methadone maintenance treatment who referred to Shahid Mellatdoost servicesupport complex supervised by Tehran Welfare Organization in 2009. Among them, a sample of 45 people was purposefully selected and randomly assigned into two experimental groups and one control group (15 people in each group). Following the study, 10 people were excluded from the study. Thus, 11 people in the schema therapy group, 13 people in the group of unified transdiagnostic treatment of emotional disorders, and 10 people in the control group were remained. To collect the data, the addiction potential scale was used, which was completed by individuals of all three groups in the pretest, posttest and twomonth followup stages. The first and second experimental groups respectively received schema therapy intervention and unified transdiagnostic treatment of emotional disorders in 17 sessions of 45 to 60 minutes individually. The control group did not receive any intervention and was only undergoing methadone maintenance treatment. Results: The results showed that both therapeutic interventions were effective in reducing tendency to drugs and these effects remained after two months of followup. Also, there was a difference between the effectiveness of schema therapy and unified transdiagnostic treatment of emotional disorders at the end of treatment and after two months of followup. The unified transdiagnostic treatment of emotional disorders was more effective in reducing the tendency to drugs compared to schema therapy. Conclusion: This study showed that schema therapy and unified transdiagnostic treatment of emotional disorders are effective in reducing tendency to drugs and can be used by therapists.