تبیین آسیب اجتماعی اعتیاد از نگاه قربانیان آن در شهر تهران

هدف: این تحقیق با هدف تبیین آسیب اجتماعی اعتیاد از نگاه قربانیان آن در شهر تهران انجام شد. روش: تحقیق با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی انجام و شیوه ی گردآوری اطلاعات، مصاحبه عمیق با افراد معتاد بود. یافته ها: اعتیاد به عنوان یک مسئله ی اجتماعی در شهر تهران، غالبا در سطح فردی به وقوع می پیوندد. علل و سبب های اعتیاد نه اجتماعی بلکه بیشتر در سطح فرد، خانواده و حلقه دوستان شکل می گیرند. اعتیاد در کلانشهر تهران بیشترین پیامدهای خود را در دو حوزه آسیب های رفاهی و جرم زا به جای گذاشته و آثار آن کمتر در حوزه آسیب های ساختاری ظاهر شده اند. در زمینه نهادی و سازمانی ، وضعیت فعالیت سمن ها از نهادها و سازمانهای خدمات دهنده ی دولتی بهتر بوده و راندمان کاری آن ها در همه سطوح پیشگیری و درمان بیشتر و بهتر بوده است. میزان رضایت نسبی استفاده کنندگان معتاد از خدمات سمن ها در شهر تهران بسیار بیشتر از نهادها و سازمان های دولتی بوده است. راهکار فائق آمدن بر آسیب اجتماعی اعتیاد، آموزش و اطلاع رسانی بیشتر و دقیق تر است. نتیجه گیری: مسائل اجتماعی مربوط به اعتیاد در کلانشهر تهران، بیشتر با شاخص های سه رویکرد نظری آسیب اجتماعی، کج رفتاری اجتماعی، و تضاد اجتماعی منطبق بوده اند. با مطالعه مصادیق مطالعاتی این سه رویکرد در تجارب کشورهای جهان، می توان راهبردها و راهکارهای علمی مناسبی برای برون رفت از معضلات اجتماعی اعتیاد در کشور و به طور خاص در شهر تهران ارائه کرد.

Explaining the social harm of addiction from the viewpoint of its victims in Tehran

Objective: The purpose of this study was to determine the social and addictive trauma of addicts in Tehran. Method: The research used descriptiveanalytical method and the method of data gathering was indepth interviews with addicts. Results: Addiction as a social problem in Tehran is often at the individual level and its causes are not social but rather at the individual, family and friends level. Addiction in the metropolis of Tehran has had most of its effects in the areas of welfare and crime and its effects have been less pronounced in the field of structural damage. In the institutional and organizational contexts, the performance of the Semnas has been better than that of the government service organizations and their efficiency at all levels of prevention and treatment has improved. Relative satisfaction of addicted users of Semnan services in Tehran was much higher than governmental agencies and organizations. The solution to overcoming societal trauma of addiction is to educate and inform more accurately. Conclusion: The social problems related to addiction in Tehran metropolis were more in line with the indicators of three theoretical approaches to social harm, social behavioral bias, and social conflict. By studying the case studies of these three approaches in the experiences of countries around the world, one can provide appropriate scientific strategies and strategies for overcoming the social problems of addiction in the country and especially in Tehran.