اثربخشی درمان ریتم اجتماعی و میان فردی بر بدتنظیمی هیجان در سوءمصرف کنندگان مت آمفتامین

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان ریتم اجتماعی و میان فردی بر کاهش بدتنظیمی هیجان در افراد دارای سوءمصرف مت آمفتامین انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل همه افراد دارای سوءمصرف مت آمفتامین مراجعه کننده به کلینیک های شهر تهران بود. از میان آن ها، تعداد 33 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 12 جلسه درمان ریتم اجتماعی و میان فردی که توسط فرانک (2007) طراحی شده است، را دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس دشواری در تنظیم هیجان مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان ریتم اجتماعی و میان فردی باعث کاهش معنادار دشواری در تنظیم هیجان شد. نتیجه گیری: درمان ریتم اجتماعی و میان فردی می تواند به عنوان یک مداخله جدید برای کاهش احتمال لغزش و عود از طریق بهبود تنظیم هیجان در افراد وابسته به مواد در نظر گرفته شود.

The Effectiveness of Interpersonal and Social Rhythm Therapy on Emotion Dysregulation in Methamphetamine Abusers

Objective: The aim of the present study was to assess the effectiveness of interpersonal and social rhythm therapy (IPSRT) on decreasing emotion dysregulation in methamphetamine abusers. Method: The present study was quasiexperimental with pretestposttest design with a control group. The statistical population of this study included all methamphetamine abusers referred to clinics in Tehran. Among them, 33 individuals were selected by convenience sampling method and randomly assigned into the experimental (n=17) and control (n=16) groups. The experimental group received 12 sessions of interpersonal and social rhythm therapy designed by Frank (2007), while the control group did not receive any intervention. Both groups were evaluated in pretest and posttest using the difficulty in emotion regulation scale and the data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed that interpersonal and social rhythm therapy significantly reduced the difficulty in emotion regulation. Conclusion: Interpersonal and social rhythm therapy can be considered as a new intervention to reduce the possibility of lapse and relapse by improving emotion regulation in substancedependent individuals.