اثر بخشی گروه درمانی فعال ساز رفتاری بر کاهش گرایش به خودکشی و افزایش خویشتن پذیری افراد وابسته به مواد افیونی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین بررسی اثربخشی گروه درمانی فعال ساز رفتاری بر کاهش گرایش به خودکشی و افزایش خویشتن پذیری افراد وابسته به مواد افیونی انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل مردان معتاد به انواع مواد مخدر در شهر اهواز بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از معتادان وابسته به مواد افیونی بودند که به روش نمونه گیری در دسترس از بین معتادان مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد در شهر اهواز انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: مقیاس گرایش به خودکشی بک و همکاران (1996)، پرسش نامه خویشتن پذیری بک و استیر (1974). گروه درمانی فعال‌ساز رفتاری به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای برای گروه آزمایش ارائه شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان گروهی فعال ساز رفتاری در کاهش گرایش به خودکشی وافزایش پذیرش خود موثر بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، گروه درمانی فعال ساز رفتاری بر کاهش گرایش خودکشی و افزایش پذیرش خود در افراد وابسته به مواد افیونی موثر می‌باشد.

Effectiveness of behavioral activiation group therapy on reducing suicidal tendency and increase self-acceptance of opiate dependent people

Purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of behavioral activiation group therapy on reducing suicidal tendency and increase selfacceptance of opiate dependent people in Ahvaz city. Method: The research design was semiexperimental and the statistical population of the study consisted of all drug addicted men in Ahvaz city. The research sample was consisting of 30 addicts and people with opiate dependent who were selected by available sampling method among addicts referred to addiction treatment centers in Ahvaz and randomly divided into two experimental groups (15 subjects) and control (15 subjects). The instrument for measuring were included suicidal thoughts Scale Beck et al (1996) and Beck and Steer selfconcept questionnaire (1974) and behavioral activiation group therapy was provided to the experimental group for 8 sessions of 90 minutes, but the control group did not receive intervention.For data analysis, covariance analysis was used. Results: The results of covariance analysis indicated that the behavioral activiation group therapycaused to reduce suicidal tendency and alsocaused to increased selfacceptance (P <0.05). Conclusion: According to the results of this study, behavioral activiation group therapy is effective on increase acceptance of self of people with opiate dependent. There is a significant difference.