مقایسه اثربخشی درمان ماتریکس و واقعیت درمانی نوین گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی در مردان وابسته به مت آمفتامین تحت درمان با داروی بوپرنورفین

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان ماتریکس و واقعیت درمانی نوین گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی در مردان وابسته به مت آمفتامین تحت درمان با داروی بوپرنورفین انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را مردان وابسته به مت آمفتامین، تحت درمان نگهدارنده با داروی بوپرنورفین مراجعه کننده خود معرف به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در زمستان 1397 تشکیل می دادند. تعداد 45 نفر از جامعه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. در هر سه گروه، پرسش نامه های تاب آوری کانر و دیویدسون و سازگاری اجتماعی بل به عنون پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. گروه نخست، در 14 جلسه درمان ماتریکس و گروه دوم، 8 جلسه واقعیت درمانی گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب دریافت کردند. اما گروه سوم مداخله ای نداشتند و فقط تحت درمان نگهدارنده با داروی بوپرنورفین بودند. یافته ها: نتایج نشان داد درمان های ماتریکس و واقعیت درمانی بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی بیماران اثربخش بود. همچنین تفاوت اثربخشی دو درمان معنادار بوده و درمان ماتریکس نسبت به واقعیت درمانی در هر دو متغیر اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه گیری: با توجه به این که الگوی ماتریکس تلفیقی از برنامه های شناختیرفتاری، مهارت های مقابله ای، آموزش خانواده و گروه های همیار می باشد، توصیه می شود به صورت گسترده در درمان بیماران وابسته به مت آمفتامین استفاده شود.

Comparison of the Effectiveness of matrix therapy and modern group reality therapy based on choice theory on resilience and social adjustment in methamphetamine-dependent men who are treated with buprenorphine

Purpose:The purpose of this study was to compare the effectiveness of matrix treatment and modern group reality therapy based on choice theory on resilience and social adjustment in methamphetaminedependent men who are treated with buprenorphine. Methods: The research was a experimental study with a pretestposttest with control group. The statistical population of the study consisted of All methamphetaminedependent men who received buprenorphinepreserving treatment and referred to addiction centers in Tehran in the winter of 1397. 45 participant were selected through purposive sampling and randomly assigned to two groups of experimental and a control group. In all three groups, patients' resilience and social adjustment were assessed through the Special questionnaires. The first group received matrix treatment therapy in 14 sessions, and the second group received 8 sessions of modern group reality therapy based on choice theory, but the third group did not receive training And were only under buprenorphinepreserving treatment. Then again, in the posttest, resilience and social adjustment were assessed for all three groups. Data were analyzed using multivariate covariance analysis. Results: The findings of the study showed that matrix therapy and group reality therapy were effective on the resilience and social adjustment of patients (p <0.01). Also, the difference in the effectiveness of the two treatments was significant (p <0.01). And matrix therapy was more effective than the reality therapy in both variables. Conclusion: Given the fact that the matrix model is a combination of cognitivebehavioral programs, coping skills, family education and community groups, it is recommended to be widely used in the treatment of patients with methamphetamine.