اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتارهای خود آسیب رسان و عوامل محافظت‌کننده سوءمصرف مواد در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتارهای خودآسیب رسان و عوامل محافظت‌کننده سوءمصرف مواد در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت تهران بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری عبارت بود از: نوجوانان 17-13 سال در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت در سال 1397 در تهران. نمونه نهایی شامل 24 دانش‌آموز پسر مقطع سوم متوسطه در کانون اصلاح و تربیت بود که به‌طور تصادفی در گروه آزمایش و گواه (12 نفر) قرار گرفتند. جلسات آموزشی برای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه (هفته ای یک‌بار هر جلسه 2 ساعت) برگزار شد. ابزار پژوهش سیاهه خود گزارشی خودآسیب رسانی کلونسکی و گلن (2009) و پرسش نامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده در برابر مصرف مواد بود. یافته ها: نتایج نشان داد برنامه آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی باعث کاهش نمرات رفتارهای خود آسیب رسان، و نگرش به مصرف مواد، احساس افسردگی و هیجان خواهی و افزایش نمرات جرات مندی و خودکنترلی شد. نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی روش موثری برای بهبود متغیرهای اثرگذار بر اعتیاد است. می توان در کارگروه‌های تخصصی و کارگاه‌های آموزشی و جلسات توانمندسازی، این روش را به کار گرفت.

The Effectiveness of Mindfulness-Based Training on Self-Harmful Behaviors and Protective Factors of Substance Abuse in adolescent at juvenile correction and rehabilitation center

Aim: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of mindfulnessbased training on selfharming behaviors and protective factors of substance abuse among adolescents at the juvenile correction and rehabilitation center at Tehran. Method: The research method was quasiexperimental with pretestposttest design with control group. The statistical population of this study consisted of all adolescents aged 1317 years old at juvenile correction and rehabilitation center in Tehran city. The final sample consisted of 24 male high school students in the juvenile correction and rehabilitation center who were randomly assigned to the experimental and control groups (n=12) and the training sessions were held for the experimental group for 8 sessions (once every 2 hours per week). The measures were the Inventory of Statements about Selfinjury by Klonski Glenn (2009) and Questionnaire of Risk Factors and Protective Factors against Substance Use. Multivariate analysis of variance (MANOVA) was used to analyze the data. Findings: The results showed that mindfulnessbased training program reduced selfinjurious behaviors in the experimental group and also it reduced substance use attitude, feeling of depression and sensation seeking. There was a significant increase in the dignity and selfcontrol in the experimental group (p <0.001). Conclusion: Based on the results, it is recommended that the mindfulnessbased principles and concepts which in fact were confirmed its impact on Iranian society, can be used for counselors and have been analyzed, interpreted in specialized workgroups and empowerment sessions to learn how they can be used to help adolescents at juvenile correction and rehabilitation center.