تدوین و آزمون مدل علی گرایش به اعتیاد دانشجویان بر اساس متغیرهای تحمل پریشانی و تمایز یافتگی با میانجی گری ناگویی هیجانی

هدف: عوامل متعددی از جمله عوامل شخصیتی و اجتماعی، در گرایش به مصرف مواد موثرند. هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل پیش بینی گرایش به اعتیاد دانشجویان بر اساس تحمل پریشانی و تمایز یافتگی با میانجی گری ناگویی هیجانی بود. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل دانشجویان مقطع کارشناسی واحدهای دانشگاه آزاد در شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 ( حدود 47 هزار دانشجو) بودند. برای انتخاب نمونه مورد پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شد. به این صورت که از بین دانشجویان 350 نفر در قالب 15 کلاس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس گرایش به اعتیاد وید و بوچر (1992)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (1994)، مقیاس تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (1998) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بودند. برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون مدل مفهومی نشان داد شاخص های برازش مدل پژوهش در وضعیت مطلوبی قرار دارد. تمایز یافتگی و تحمل پریشانی اثر مستقیم بر گرایش به اعتیاد داشتند (p<0/05). همچنین فرضیه مطرح شده در ارتباط با وجود اثر غیرمستقیم تمایز یافتگی بر گرایش به اعتیاد دانشجویان به واسطه ی ناگویی هیجانی مورد تایید بود (p<0/05). ناگویی هیجانی در رابطه ی تحمل پریشانی با گرایش به اعتیاد نقش میانجی معنادار داشتند(p<0/05). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از برازش مناسب مدل مفهومی پژوهش بود. بر این اساس در کلینیک های درمان اعتیاد، برای کاهش سطح گرایش به اعتیاد توجه به پیشایندهای تحمل پریشانی و تمایز یافتگی ضروری است.

Developing and Testing of the Causal Model of Students' Addiction Potential based on Distress Tolerance and Differentiation with the Mediating Role of Alexithymia

Objective: Several factors including personality and social factors are effective on drug use. The purpose of the present study was to investigate the prediction model of students' addiction potential based on distress tolerance and differentiation with the mediating role of alexithymia. Method: The research method was descriptive and structural equation modeling. The statistical population of the study included all undergraduate students of Azad University branches in Tehran in the academic year of 20182019 (about 47000 students). Cluster sampling method was used to select the study sample. Thus, 350 students were selected as the sample group in the form of 15 classes. Research instruments included the Weed and Butcher rsquo;s Addiction Potential Scale (1992), the Toronto rsquo;s Alexithymia Scale (1994), the Skowron and Friedlander rsquo;s Differentiation of Self Scale (1998), and the Simmons Gaher rsquo;s Distress Tolerance Scale (2005). Structural equation modeling was used for data analysis. Results: The results of the conceptual model test showed that the fit indices of the research were acceptable. Differentiation and distress tolerance had a direct effect on addiction potetnial (p <0.05). Also, the hypothesis regarding the indirect effect of differentiation on students' addiction potential through alexithymia was confirmed (p <0.05). Alexithymia had a significant mediator role in the relationship between distress tolerance and addiction potential (p <0.05). Conclusion: The findings of the study indicated the suitable fit of the conceptual model of research. Accordingly, in addiction therapy clinics, giving attention to predictors of distress tolerance and differentiation is necessary to reduce the level of addiction potential.