مداخلات روان‌ شناختی در اعتیاد، یک مطالعه مقدماتی با مرور پیشینه در اثربخشی بهزیستی درمانی بر ابعاد شدت اعتیاد در مصرف ‌کنندگان محرک

هدف: مت آمفتامین ها دسته ای از آمفتامین ها می باشند که از سرعت جذب و اثرگذاری بالایی برخوردار می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارآمدی بهزیستی درمانی بر ابعاد شاخص شدت اعتیاد در مصرف کنندگان فعال مت آمفتامین انجام پذیرفت. روش: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی در قالب مطالعه ای تک سایت، در خلال فروردین تا تیرماه 1395، از میان جامعه مردان مصرف کننده فعال مت آمفتامین ساکن تهران، 30 مصرف کننده به روش داوطلبانه انتخاب و از طریق نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی در قالب دو گروه آزمایش و گواه تخصیص یافتند. درمان بهزیستی طی مدت 12 جلسه و به صورت جلسات یک ساعته هفتگی به گروه آزمایش ارائه شد. شاخص شدت اعتیاد همچنین آزمایش ادرار با آستانه مفروض سیصد نانوگرم در میلی لیتر دو بار در هفته در طی دوازده هفته به منظور ارزیابی میزان مصرف محرک به عمل آمد .یافته ها: نتایج نشان دهنده اثربخشی مداخله بهزیستی درمانی بر دو مولفه وضعیت روانی و وضعیت مصرف شرکت کنند گان مطالعه داشت (0/01>p). با این وجود نتایج ثانویه نشان داد که میزان مصرف بر اساس بررسی آزمایش ادرارکاهش معناداری را نشان نمی دهد (0/05<p). نتیجه گیری: نتایج مذکور منعکس کننده دو یافته پژوهشی می باشد که یکی تائیدکننده کارآمدی مداخلات مبتنی بر درمان شناختی رفتاری است و دیگری وجود مغایرت بین نتایج حاصل از آزمایشات بیولوژیک با داده های مبتنی بر خود گزارش دهی است.

Psychological Interventions in Addiction: A Preliminary Study with a Review on the Effectiveness of Well-Being Therapy in the Dimensions of Addiction Severity in Stimulant Users

Objective: Methamphetamines are a group of amphetamines that are highly absorbent and effective. The aim of this study was to evaluate the efficacy of wellbeing therapy in the dimensions of addiction severity index in active methamphetamine users. Method: In a randomized clinical trial in the form of a single site study, from March to June 2016, the number of 30 consumers was selected voluntarily from among the active male methamphetamine users in Tehran. Then, they were randomly assigned to one experimental group and control group. The experimental group received 12 onehour sessions of Wellbeing therapy on a weekly basis. The Addiction Severity Index and also urine test with the assumed threshold of 300 ng/ml were evaluated in a 12week period (twice a week). Results: The results represented the effectiveness of wellbeing therapy intervention in the two dimensions of mental status and consumption status of the participants (p <0.01). However, secondary results showed that the consumption rate did not significantly decrease based on the urine test (p>0.05). Conclusion: The results reflect two implications, one of which confirms the effectiveness of interventions based on cognitivebehavioral therapy and the other is the inconsistency between the results of biological tests and selfreported data.