اثربخشی آموزش نظم ‌جویی فرایندی هیجانی بر خودشفقتی و دشواری تنظیم هیجان معتادان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش نظم جویی فرایندی هیجانی بر خودشفقتی و دشواری در تنظیم هیجان معتادان بود. روش: پژوهش حاضر شبه تجربی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه هدف این پژوهش 129 مرد مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد احیاء اسلامشهر در بازه زمانی مرداد تا شهریور 1396 بودند. با توجه به ملاک های ورود و خروج 30 مرد انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش (15 مرد) و گواه (15 مرد) جایگزین شدند. گروه آزمایش آموزش نظم جویی فرایندی هیجانی مبتنی بر مدل گراس را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند و گروه گواه تحت هیچ برنامه آموزشی قرار نگرفتند. شرکت کنندگان به وسیله ی پرسش نامه خودشفقتی (نف، 2003) و دشواری در تنطیم هیجان (گراتز و رومر، 2004) در سه مرحله پیش از شروع مداخله، جلسه پایانی و 75 روز بعد (جلسه پیگیری) ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش نظم جویی فرایندی هیجان بر خودشفقتی و دشواری تنظیم هیجانی در مرحله پس آزمون موثرند و این تاثیرها در مرحله پیگیری نیز پایدار می ماند. نتیجه گیری: می توان گفت آموزش گروهی نظم بخشی فرایندی هیجان، علاوه بر افزایش خودشفقتی؛ از میزان دشواری تنظیم هیجانی می کاهد. لذا مراکز خدمات روان شناختی و مشاوره و مراکز ترک اعتیاد می توانند در جهت افزایش خودشفقتی و تنظیم هیجانی در جهت پایداری ترک اعتیاد از این روش بهره مند شوند.

Effectiveness of Procedural Emotion Regulation Training in Self-compassion and Difficulties in Emotion Regulation among Addicts

Objective: The aim of this study was to determine the effect of procedural emotion regulation training on selfcompassion and difficulties in emotion regulation among addicts. Method: The present study employed a quasiexperimental design with pretest/posttest design with control group and followup stage. The statistical population of this study consisted of 129 men who had presented to Islamshahr Rehabilitation Center for addiction treatment during from July to August 2017. According to the exit and entry criteria of the research, 30 men were selected and randomly assigned to two groups, i.e. experimental group (n = 15 males) and control group (n = 15 males). The experimental group received procedural emotion regulation training based on Grass model during eight 90minute sessions while the control group did not receive any training. The participants were evaluated through SelfCompassion Scale and Difficulties of Emotion Regulation Scale (DERS) in three stages, i.e., before the intervention, the final session, and 75 days after the training. Results: The results of this study showed that procedural emotion regulation training has a significant effect on selfcompassion and difficulties in emotional regulation in the posttest phase and this effect remains stable during the followup phase. Conclusion: It can be argued that procedural emotion regulation training reduces the degree of difficulties in emotion regulation in addition to increasing selfcompassion. Therefore, it is suggested that psychiatric and counseling centers and addiction treatment centers benefit from this method in order to increase selfcompassion and emotion regulation towards stable treatment of addiction.