پیش ‌بینی احتمال روی ‌آوری مجدد به مصرف مواد مخدر براساس تاب ‌آوری و الگوهای ارتباطی همسران افراد معتاد

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی احتمال روی آوری مجدد به مصرف مواد مخدر براساس تاب آوری و الگوهای ارتباطی همسران افراد معتاد بود. روش: روش پژوهش همبستگی بوده که در روش های توصیفی طبقه بندی می شود. جامعه آماری متشکل از افراد معتاد در منطقه 8 شهر تهران که پس از ترک، دوباره به مصرف مواد روی آورده بودند. براساس فرمول کرامر، 120 نفر نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرها از پرسش نامه های الگوهای ارتباطات خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک، تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده های آماری از آزمون رگرسیون لجستیک، استفاه شد.یافته ها: نتایج نشان داد، براساس الگوی ارتباطی گفت و شنود همسران افراد می توان روی آوری مجدد به اعتیاد را پیش بینی کرد. ضریب منفی متغیر گفت و شنود بیانگر این است که با کاهش نمره همسران در این متغیر شانس روی آوری مجدد به مصرف مواد افزایش می یابد. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این است که الگوهای ارتباطی با روی آوری مجدد به سوءمصرف مواد موثر است. بنابراین، برای کاهش روی آوری باید الگوهای ارتباطی را بهبود بخشید.

Prediction of Likelihood of Returning to Drug Abuse Based on Resiliency and Communication Patterns in Addicts' Spouses

Objective: The purpose of this study was to predict the probability of returning to substance abuse based on resiliency and communication patterns in addicts' spouses. Method: A descriptivecorrelational research method was employed for the conduct of this study. The statistical population of this research consisted of the addicts in the eighth municipal district of Tehran who had returned to drug use after withdrawal. Based on Cochran formula, 120 sample units were selected through random multistage sampling method. To measure the variables, Koerner, and Fitzpatrick's Revised Family Communication Pattern instrument (RFCP), and ConnorDavidson Resilience Questionnaire were employed. Logistic regression analysis was run to analyze the data. Results: The results indicated that it is possible to predict returning to substance abuse of participants according to the communication patterns which spouses used in their dialogues. The negative coefficient of communication variable indicated that as the score of spouses decrease in this variable, there would be an increase in the likelihood of returning to substance abuse. Therefore, it is necessary to improve communication patterns in order to reduce the rates of returning to substance abuse.