یادگیری ترکیبی، رویکردی منعطفانه برای طراحی مدل آموزش ضمن خدمت معلمان ایران در حوزه علم و فناوری نانو

هدف از این پژوهش، پیشنهاد مدلی برای دوره‌های آموزش ضمن خدمت معلمان ایران در علم و فناوری نانو، مبتنی بر یافته‌های حاصل از تحلیل داده‌های مرتبط با برنامه‌های آموزش ضمن خدمت علم و فناوری نانوی معلمان در ایالات‌متحده آمریکا، استرالیا، تایوان و امکانات مادی- انسانیِ موجود در ایران بوده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. نتایج حاصل نشان داده است که مدل آموزش ضمن خدمت اتخاذشده در نمونه‌های مورد بررسی، علاوه بر تاثیرپذیری از دانش مورد آموزش، چگونگی فرآیند آموزش، تغییرات نگرشی و ذهنیتی معلم، از امکانات مادی- انسانی، وسعت جامعه معلمان تحت آموزش، بازه زمانی دوره‌های آموزشی و سیاست‌های آموزشی نیز متاثر بوده است. همچنین مشخص گردید اگرچه رابطه‌ای دوسویه بین مدل اتخاذشده برای آموزش ضمن خدمت و رویکرد‌های یادگیری برقرار بوده است، ولی در مجموع یادگیری ترکیبی، رویکردی است که هم برای معلمان (در مقابل دو متغیر بسیار مهم زمان و مکان برگزاری دوره‌ها) و هم برای برنامه‌ریزان دوره‌های آموزش ضمن خدمت (در مقابل متغیر توزیع منابع مادی و انسانی) از سیّالیت و انعطاف‌پذیری خوبی برخوردار است. با توجه به نتایج حاصل، در این پژوهش، مدلی دومرحله‌ای شامل آموزش‌های مقدماتی و پیشرفته برای دوره‌های آموزش ضمن خدمت علم و فناوری معلمان ایران پیشنهاد شده است که در این مراحل با توجه به نقش ict، مدل مبتنی بر دانش به ترتیب مدل‌های ict-tpck و ictetd، بوده است که در هر دو مرحله، متناسب با مدل مبتنی بر دانش، یادگیری ترکیبی به عنوان بهترین رویکرد یادگیری اتخاذ شده است.