نقش واسطه‌ای نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در رابطه بین ادراک از خوش‌بینی آموزشی معلم با پیشرفت ریاضی دانش‌آموزان دوره متوسطه

هدف این مطالعه بررسی نقش واسطه‌ای نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در رابطه بین ادراک از خوش‌بینی آموزشی معلم با پیشرفت تحصیلی درس ریاضی است. بدین منظور 315 دانش‌آموز دوره متوسطه شهر بیرجند (133 دختر و 182 پسر) به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های خوش‌بینی آموزشی معلم وولفولک هوی، هوی و کورز (2008)، نگرش نسبت به ریاضی آیکن (1978) و مقیاس خودکارآمدی ریاضی لیو، کویرالا و می (2009) پاسخ دادند و درنهایت پیشرفت تحصیلی ریاضی آنان از طریق نمرات ریاضی پایان‌ترم دانش‌آموزان ارزیابی شد. داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. مدل تحلیل مسیر نشان داد که برازش مطلوبی با داده‌ها دارد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم ادراک از خوش‌بینی آموزشی معلم و نگرش نسبت به ریاضی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی معنادار نیست، اما اثر مستقیم خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی معنادار است. همچنین اثر غیرمستقیم ادراک از خوش‌بینی آموزشی معلم بر پیشرفت تحصیلی ریاضی از طریق نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی معنادار است. علاوه بر این، اثر مستقیمِ نگرش نسبت به ریاضی بر خودکارآمدی ریاضی و اثر غیرمستقیم نگرش نسبت به ریاضی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی از طریق خودکارآمدی ریاضی از نظر آماری معنادار است. از یافته‌های این پژوهش نتیجه‌گیری شد که ادراک دانش‌آموزان از خوش‌بینی آموزشی معلم از طریق متغیرهای واسطه‌ای دیگر یعنی نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت تحصیلی درس ریاضی اثر دارد.