نقش تخیّل در آموزش ادبیات فارسی بر اساس مولفه‌های فهم اسطوره‌ای و رمانتیک نظریه ایگان

انسان موجودی با ظرفیت‌ها و توانایی‌های عظیم است که ازجمله‌ آن‌ها قدرت تخیّل او است. این پژوهش با هدف تحلیل کارکرد نظام آموزشی، با محوریت کتاب‌های درسی فارسی و شیوه تدریس معلمان فارسی و نقش آن‌ها در پرورش قوه تخیّل دانش‌آموزان، انجام شده است. روش پژوهش توصیفی بوده و از دو روش تحلیل محتوا و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با معلمان برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. نمونه پژوهش شامل 12 کتاب فارسی دوره ابتدایی و 15 معلم فارسی می‌باشد. سنجش تخیّل بر اساس دو مولفه فهم اسطوره‌ای و فهم رمانتیک موردبررسی قرار گرفت. یافته‌های این پژوهش نشان داد فهم اسطوره‌ای به میزان بیشتری، در مقایسه با فهم رمانتیک، در کتاب‌های درسی مورد تاکید بوده است. معلمان نیز در آموزش فارسی عمدتاً در چارچوب اهداف درسی ازپیش‌تعیین‌شده در زمینه خواندن و نوشتن و دستور زبان عمل می‌کردند. در تبیین یافته‌های حاصل می‌توان به تاکیدات اهداف آموزشی ادبیات فارسی بر مهارت خواندن، نوشتن و دستور زبان و همچنین عدم آشنایی معلمان با راهبردهای آموزشی و روش‌های تدریس موثر در رشد و پرورش تخیّل توجه نمود.