اثر جنسیت و سطح فعالیت بدنی بر خودپنداره بدنی دان شآموزان دوره راهنمایی تحصیلی

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر جنسیت و سطح فعالی تبدنی بر خودپنداره بدنی دان شآموزان بود.408 دان شآموز دختر و پسر مقطع راهنمایی در دامنه سنی 11 تا 14 سال ) 204 دان شآموز دختر سال و 204 دانشآموز پسر( ب هصورت خوش های تصادفی انتخاب شدند. شرک تکنندگان پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامهخود- توصیفی بدنی )مارش 1994 ( که شامل 11 خرده مقیاس بود را تکمیل کردند. پژوهش مربوطه از نوع علی مقایس های بود.در این تحقیق از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی در قالبی ک طرح )سطح فعالیت( × 2 )جنسیت( 2به منظور تعیین اثر جنسیت و سطح فعالیت بر خودپنداره بدنی و خرده مقیا سهای آن استفاده شد. یافت ههای تحلیلواریانس دوعاملی نشان داد که اثر اصلی جنسیت و تعامل جنسیت و سطح فعالیت ) 05 / ? < 0 ( معن یدار نبوده ولیاثر اصلی سطح فعالیت معن یدار بود. بدین ترتیب که دان شآموزان فعال از خودپنداره بدنی بیشتری در مقایسه بادانش آموزان غیرفعال برخوردار بودند دان شآموزان دختر در خرده مقیاس قیافه ظاهر و فعالیت از خودپنداره بدنیبهتری نسبت به دان شآموزان پسر برخوردار بودند ) 05 / p?0 ( در حال کیه اثر سطح فعالیت بر خرد همقیا سهایهماهنگی، فعالیت، لیاقت ورزشی، قیافه ظاهری، قدرت، انعطاف و استقامت معن یدار بود. ) 1 0/ p?0 ( و دان شآموزانفعال در خرده مقیا سهای مذکور خودپنداره بدنی بهتری نسبت به دان شآموزان غی رفعال داشت هاند. نتایج نشانم یدهد مشارکت دان شآموزان در فعالی تهای ورزشی منجر به افزایش عوامل جسمانی، ظاهری و روا نشناختیمی شود، که افزایش خودپنداره بدنی دان شآموزان را بدنبال دارد. بدین ترتیب فراهم آوردن مشارکت هم هجانبهدان شآم ?وزان در فعالی تهای ورزش ?ی در س ?طح م ?دارس به منظور افزای ?ش خودپنداره بدنی ضروری اس ?ت.