الگوی راهکارهای کاهش آسیب‌های اجتماعی در دانش‌آموزان با تاکید بر اوقات فراغت از دید معلمان ورزش و مدیران مدارس با رویکرد آمیخته

هدف از پژوهش حاضر ارائۀ الگوی راهکارهای کاهش آسیب‌های اجتماعی در دانش‌آموزان، با تاکید بر اوقات فراغت از دید معلمان ورزش و مدیران مدارس، با رویکرد آمیخته بود. در پژوهش حاضر، شیوۀ گردآوری داده‌ها توصیفی‌‌پیمایشی و روش آمیخته (کیفی‌‌کمی) از نوع اکتشافی متوالی بود. مشارکت‌کنندگانِ پژوهش در بخش اول (کیفی)، برای اجرای مصاحبۀ میدانی، استادهای برجستۀ حوزۀ مدیریت ورزشی، متخصص در ورزش مدارس و اوقات فراغت؛ استادهای حوزۀ جامعه‌شناسی؛ و معلمان ورزش و مدیران مدارس برگزیدۀ کرمانشاه بودند. این افراد (13 تن) به‌صورت هدفمند (از نوع معیاری) برای مصاحبه‌های کیفی در موضوعِ پژوهش انتخاب شدند و گزینش آن‌ها تا حد اشباع نظری ادامه یافت. در بخش دوم (کمی)، بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از پژوهش کیفی، پرسش‌نامه (حاوی 40 گویه و در قالب 5 مولفه) تنظیم شد و در میان معلمان ورزش و مدیران مدارس شهر کرمانشاه (334 تن) به روش خوشه‌ای‌–تصادفی پخش شد. روایی و پایایی هر دو نسخه از سوال‌های مصاحبه و پرسش‌نامه تایید شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که راهکارها دربردارندۀ زیرساخت‌سازی (امکانات و اجرایی)، عوامل درونی (انگیزانندۀ فرهنگی، مشوق‌های جمعی و نگرش)، فرهنگی‌‌اجتماعی (فرهنگ‌سازی، مشارکت عمومی و ترغیب اجتماعی)، نرم‌افزاری (منابع دانشی و منابع انسانی)، و رفتاری (فردی و اجتماعی) هستند.

Presenting a model of strategies for reducing social harm among students with emphasis on leisure time from the perspective of sport teachers and school principals with a mixed methods approach

The purpose of this study was to present a model of strategies for reducing social harm among students with emphasis on leisure time from the perspective of sport teachers and school principals with a mixedmethods approach. In the current research, data collection method was descriptivesurvey and mixedmethods with exploratorysequential design. The research participants in the first (qualitative) part of the study, i.e., in the field interview were outstanding professors of sport management, specialists in school sports and leisure time, professors of sociology, as well as Kermānshāh selected sport teachers and school principals (n=13). They were selected for qualitative interviews on the research topic purposefully and the selection of participants continued up to theoretical saturation. In the second (quantitative) part of the study, after collecting the qualitative data, a questionnaire (consisting of 40 items in 5 components) was developed and it was distributed among the Kermānshāh sport teachers and school principals (n= 334) who were selected using random clustering method. The validity and reliability of both versions of interview questions and questionnaires were confirmed. The results of the present study showed that the strategies include infrastructure (facilities and executive), internal factors (cultural incentives, collective incentives and attitudes), sociocultural (culturalization, public participation and social encouragement), software (knowledge and human resources) and behavioral (personal and social) resources.