شناسایی ابعاد، مولفه‌ها و شاخص‌های آموزش شیمی برای توسعه پایدار و بررسی میزان توجه به آن‌ها در کتاب‌های درسی دوره دوم متوسطه

هدف از تحقیق حاضر شناسایی ابعاد و مولفه های آموزش شیمی برای توسعه پایدار و بررسی میزان توجه به مولفه های تعیین شده در برنامه درسی شیمی دوره متوسطه است. پژوهش حاضر از نظر ماهیت از نوع پژوهش های ترکیبی، از نظر میزان کنترل متغیرها از نوع غیر آزمایشی، از نظر هدف در زمره پژوهش‌های کاربردی و از جهت روش سندکاوی، تطبیقی و آنتروپی شانون می‌باشد. جامعه آماری در این تحقیق عبارت بودند از: کتاب های شیمی درسی دوره‌ متوسطه، برنامه های درسی، اسناد مربوط به آموزش شیمی برای پایداری و اسناد جهانی یونسکو. روش نمونه گیری هدفمند و کشورهای انگلستان، کانادا و فنلاند برای مقایسه با ایران انتخاب شدند. یافته‌های تحقیق بیانگر شناسایی 3 بعد، 17 مولفه و 81 شاخص در آموزش شیمی برای توسعه پایدار بودند. علاوه بر این نتایج تحقیق نشان داد که در کتاب های درسی ایران در پایه یازدهم و دوازدهم به مولفه های بعد محیط زیستی توجه کمتری و به مولفه‌های اقتصادی و اجتماعی توجه بیشتری شده است. و در پایه دهم به مولفه های شیمی در جامعه توجه کمتری شده است. نتایج نشان می‌دهد، که وضعیت موجود برنامه های درسی شیمی متوسطه ایران از جهت میزان توجه به آموزش مهارت‎ها برای آموزش توسعه پایدار در مقایسه با سایر کشورها کافی نیست.

Identifying the dimensions, components and indicators of chemistry education for sustainable development and Surveying the Degree of Attention in the high School’s chemistry Curriculum

The purpose of this study is to identify the dimensions and components of chemistry education for sustainable development and Surveying the Degree of Attention in the high School’s chemistry Curriculum. The present study is a combination of nonexperimental studies in terms of nature, nonexperimental in terms of control over variables, applied researches in terms of purpose, and Shannon in terms of document analysis, comparative and entropy methods. The statistical population in this study were: high school chemistry textbooks, curricula, documents related to chemistry education for sustainability and UNESCO global documents. Purposeful sampling method and the countries of England, Canada and Finland were selected for comparison with Iran. The research findings identified 3 dimensions, 17 components and 81 indicators in chemistry education for sustainable development. In addition, the results of the study showed that in Iranian textbooks in the eleventh and twelfth grade, less attention has been paid to the components of the environmental dimension and more attention has been paid to the economic and social components. In the tenth grade, the components of chemistry in the society have received the least attention. The results show that the current situation of Iranian secondary chemistry curricula is not sufficient for sustainable development in comparison with other countries in terms of attention to skills training.