بررسی رابطه معلم‌ارشدی با خودکارآمدی معلمان تازه‌کار

امروزه، منتورینگ در اکثر سازمان‌ها و همچنین آموزش‌وپرورش بسیاری از کشورها مرسوم است. در کشور ما با وجود نبود نقش رسمی‌ای تحت این عنوان، بسیاری از وظایف و کارکردهای منتور (معلم‌ارشد) را مدیر مدرسه و معلمان باسابقه، به‌طور غیررسمی پوشش می‌دهند. هدف این پژوهش، بررسی میزان پوشش این کارکردها در مدارس ابتدایی جنوب شهر تهران و یافتن رابطه بین این متغیر و خودکارآمدی معلمان تازه‌کار بود. تحقیق حاضر، از نوع کاربردی و روش تحقیق، توصیفی و همبستگی می‌باشد. جامعه آماری، کلیه معلمان تازه‌کار ابتدایی مناطق 15تا 19تهران به تعداد524 نفر بود. حجم نمونه، براساس فرمول کوکران 245 نفر محاسبه و 232 پرسش‌نامه تکمیل شد. از دو پرسش‌نامه خودکارآمدی شان‌موران و ولفولک‌هوی (2001) و پرسش‌نامه‌ای که محقق با اقتباس و رعایت ساختار عاملی پرسش‌نامه منتورینگ نوئه (1988) برای سنجش معلم‌ارشدی ساخته است استفاده و آلفای کرونباخ آن‌ها 0.961و 0.945 محاسبه شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، تی تک نمونه‌ای و رگرسیون یک‌متغیره استفاده گردید. نتایج، حاکی از پایین بودن میزان کاربست معلم‌ارشدی به‌ویژه کارکرد مربی‌گری (با میانگین 2.21 از 5) بود که نیاز به تعریف نقش رسمی‌ای تحت عنوان منتور را در نظام آموزشی ما ضروری نشان می‌دهد. همچنین بین معلم‌ارشدی و تمام کارکردهای فرعیِ آن به جز مشاوره با خودکارآمدی معلمان تازه‌کار، رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (0.712=r). در آخر، معلم‌ارشدی توانست حدود 50 درصد، خودکارآمدی را پیش‌بینی کند.

Investigating the relationship between mentoring and selfefficacy of novice teachers

Today, mentoring is common in most organizations, as well as education system of many countries. We don't have mentors in Iran, but many of their duties are informally covered by the school principal and veteran teachers. The main purpose of this study was to investigate the coverage of these functions in the primary schools of the south of Tehran and to find the relationship between this variable and the selfefficacy of the novice teachers. It was an applied study and the research method was descriptive and correlational. The statistical population of the study was 524 primary school novice teachers employed in 1519 districts of Tehran. The sample size was calculated based on Cochran formula of 245 persons, and 232 questionnaires were completed. Data were collected using two selfefficacy questionnaires of TschannenMoran & Woolfolk Hoy (2001) and a researchermade questionnaire which was developed based on the mentoring questionnaire of Noe (1998) to measure mentoring. Their Cronbach Alpha were computed and they were 0.96 and 0.94, respectively. Descriptive statistics and Pearson and Spearman correlation coefficients, and univariate regression were used to analyze the data. The results showed that there was a positive and significant relationship among mentoring and all of its subfunctions except 'counseling' and the novice teachers' selfefficacy) r=+0.712). Mentoring can also predict about 50 percent of the selfefficacy variable. Also, the amount of implementation of these functions, especially the function of coaching in the research population was estimated to be very low. This implies that a formal role must be defined in our education system as 'Mentor'.