بررسی تطبیقی برنامه درسی هنر در دوره ابتدایی در ایران و ژاپن

مقاله حاضر بر آن است که ضمن بررسی عمیق برنامه درسی هنر در ایران و ژاپن، هدف‌ها، اصول، رویکردها، محتوا، چگونگی اجرا، ارزشیابی و سایر ویژگی‌های آن‌ها را به‌گونه‌ای منطقی به تصویر بکشد. برای نیل به این مقصود، ابتدا مروری بر برنامه درسی هنر در هر دو کشور شده و پس از آن، با تاملی دوباره در این برنامه درسی، عناصر استنتاج و با مقایسه آن‌ها، تحلیل و نتیجه‌گیری انجام شده است. این پژوهش از نوع مطالعات تطبیقی است و با استفاده از روش جورج بردی انجام شده است. به‌طورکلی، نتایج مقایسه و ارزیابی نشان می‌دهند که اساساً تربیت هنری در نظام آموزشی کشور ما در مقایسه با کشور ژاپن، از یک سو با محدودیت‌های نظری و فکری، و از سوی دیگر با موانع و تنگناهای اجرایی و عملی دست‌به‌گریبان است. محدودیت‌های نظری ریشه در عدم اعتقاد و باور برنامه‌ریزان و کارورزان آموزشی به‌ضرورت و نقش ویژه تربیت هنری در شکوفایی قابلیت‌ها و استعدادهای مختلف دانش‌آموزان و تحقق هدف‌های نظام آموزشی دارد. به همین دلیل، تربیت هنری در کشور ما همواره دارای نقش و جایگاه فرعی و حاشیه‌ای در برنامه‌های درسی مدارس است. موانع اجرایی هم ناظر بر مشکلات و کمبودهای عمده‌ای است که در زمینه اجرای مناسب برنامه درسی هنر در مدارس وجود دارد.

Comparative study of art curriculum at elementary school level of Irān and Japan

The present paper attempts to portrait aims, principles, approaches, content, how to perform, evaluation, and other characteristics of the art curriculum in a logical manner, while deeply investigating Iran and Japan’s art curriculum. To achieve this purpose, first the art curriculum in both countries was reviewed. Then, with a reflection on this curriculum again, the elements were deduced and the analysis and conclusion were made through comparing them. It was a comparative study and it has been done using the method of George Brady. In general, the results of comparison and evaluation showed that the art education in our country’s education system faces with, on the one hand, theoretical and intellectual limitations, and on the other hand with executive and practical barriers and limitations, compared with Japan. Theoretical limitations stems from the lack of belief of educational planners and educators in the necessity and the special role of art education in the development of various skills and abilities of students and the realization of different goals of the educational system. For this reason, art education in our country always has a secondary and marginal role and position in the school curriculum. Executive barriers also address the major shortcomings and problems that are associated with the proper implementation of the art curriculum at schools.