نگرشی نهادی بر ساختارسازی قدرت در عرصه ی داخلی برای نیل به اقتصاد مقاومتی

اقتصاد مقاومتی به مفهوم توانایی جوامع در انطباق پذیری در مواجهه با شو کهاطبق ادبیات نهادی «کارایی تطبیقی » تلقی می شود که میزان این کارایی به انعطا فپذیریماتریس نهادی جامعه بستگی دارد. از آنجاکه یکی از فاکتورهای مهم در ساختار نهادیجوامع ساختار قدرت است، بنابراین قسمت مهمی از جذب تنش ها در ساختار قدرتریشه دارد. از این رو این نوشتار درصدد پاسخ به این پرسش است که برای دستیابی بهالگوی اقتصاد مقاومتی و پیشبرد ابعاد آن نیازمند ترسیم چه ساختاری از قدرت هستیم؟بنابراین پژوهشگر در تحلیلی مقایسه ای بین نگرش نیوکلاسیک و نهادی با پیش کشاندنمبانی فکری دو نگرش در حوزه قدرت، آشکار می سازد در نگرش نیوکلاسیک مفهومقدرت طبق «تیوری مشارکت صفرِ » مشتق شده از بن انگاره ی محوری فردگرایی و نگرشیکسویه ی فرد به ساختار، تنها در یک قدرت مرکزی محض با روابط علّی بالا به پایینمتبلور می شود. در حالی که از رهگذر بازسنجی مبانی فکری فوق در پرتو نگرش نهادی باطرح نگرش تعاملی فرد ساختار، آشکار می شود با توجه به «تیوری نظام های چندمرکزی »مورد نظر الینور اُسترم، تعبیه و به کار بستن نهادها و کنش های جمعی با روابط علّی پایینبه بالا می تواند ابعاد مهمی از سیاس تهای کلی اقتصاد مقاومتی را تامین کند.